Wat is de betekenis van Natuurlijke historie?

natuurlijke historie - Van oorsprong de systematische bestudering van alle natuurlijke objecten en wezens, met inbegrip van moderne wetenschappen als zoölogie, botanie en mineralogie; tegenwoordig beperkt tot het bestuderen van deze disciplines vanuit een populair of amateuristisch, in plaats van strict wetenschappelijk, perspectief.

oude naam voor biologie.

omvat beschrijving en rangschikking van planten, dieren, delfstoffen; bouw, veranderingen, verspreiding, leven van planten en dieren.

het onderdeel der natuurwetenschap, dat de dierkunde, plantkunde en mineralogie omvat.

→ Historie (natuurlijke). Zie ook → Natuurkennis.

(natu:rlijke) v. (—s) 1. Eig.delfstof-, dieren plantkunde : E. Heimans heeft veel gedaan voor de verspreiding der onder het volk. 2.Metn. boek daarover.

of natuurlijke geschiedenis is de wetenschap, die zich bezig houdt met de aardsche natuurvoortbrengsels, voor zoo ver deze niet door den mensch zijn veranderd. Ze worden verdeeld in levenlooze en in levende. De levenlooze (ertsen, gesteenten), mineralen of delfstoffen geheeten, bezitten geen organen en dragen daarom ook den naam van anorganische we...

[historie in de oude Griekse betekenis van onderzoek], een verouderde term voor het complex van dierkunde, plantkunde, mineralogie en geologie in de ruimste zin. Tegenwoordig kan men onder natuurlijke historie verstaan: de bestudering van onderwerpen uit de genoemde wetenschapsgebieden, vooral de planten dierkunde, op een meer populaire, niet-techn...

Natuurlijke historie - zie BIOLOGIE.

zie Natuurkunde.

Natuurlijke historie noemt men de beschouwing en stelselmatige rangschikking van de ligchamen, welke zich op onze planeet bevinden. Zij omvat alzoo de dier-, planten- en delfstofkunde (zie onder deze woorden).