Wat is de betekenis van nalaten?

nalaten - Werkwoord 1. (ov) iets niet doen, dat men had zullen of moeten doen ♢ Hij liet na de gevolgen ervan goed te overzien. 2. (ov), (juridisch) in een testament toebedelen ♢ Hij liet zijn vermogen na aan de kerk. Woordherkomst...

nalaten - onregelmatig werkwoord uitspraak: na-la-ten 1. het niet doen ♢ hij heeft nagelaten het slot te controleren 2. achterlaten bij overlijden ♢ hij heeft een groot fortuin nagelaten...

v.; (verzuimen), neilitte, litte, wêze litte, gewurde litte, forsomje, forslofje; (van erfenis), neilitte.

(liet na, heeft nagelaten), 1. achterlaten (bij overlijden): hij heeft twee zoons nagelaten; hij liet hem een groot fortuin na; — (oneig.) doen overgaan op het nageslacht: dat was zijn grootste geluk : het bewustzijn dat hij zijn kinderen een ongerepte naam naliet; 2. (van producten van de geest) voor zijn overlijden tot stand...

liet na, h. nagelaten (1 achterlaten bij overlijden; 2 iets niet doen, waarvan het doen vrij natuurlijk zou geweest zijn; 3 laten varen, niet meer doen; 4 verzuimen; 5 zich onthouden van): 1. schatten nalaten, onverzorgde kinderen nalaten; 2. verzen, die nalaten de bedoelde werking te doen; 3. een gewoonte nalaten; 4. zijn plichten nalaten; 5 ik ka...

('na:) (liet na, heeft nagelaten) 1. bij zijn dood achterlaten: schatten, minderjarige kinderen -; de nagelaten werken van een letterkundige; aan de oudste zoon de familiepapieren -; een verhaal, door een ooggetuige nagelaten. Syn. ➝ achterlaten. 2. een teken, indruk achter zich laten: een vlek door een vlo nagelaten; een opgewonden kerel, di...

(liet na, heeft nagelaten), 1. achterlaten (bij overlijden): hij heeft twee zoons nagelaten; zij liet hem een groot fortuin na; (oneig.) doen overgaan op het nageslacht: hij liet zijn kinderen een ongerepte naam na; 2. (van produkten van de geest) voor zijn overlijden tot stand gebracht hebben; nagelaten geschriften, die bij het overlijden van de s...

Nalaten (liet na, heeft nagelaten), achterlaten (bij overlijden): hij heeft twee zoons nagelaten; hij liet een groot fortuin na; — (fig.) overleveren, doen overgaan van het eene geslacht op het andere: dat was zijn grootste geluk: het bewustzijn dat hij zijnen kinderen een ongerepten naam naliet; — aflaten, niet doen, laten: die onhebbe...

zie Aflaten.