Wat is de betekenis van Naarling?

(eind 19e eeuw) (scheldw.) naar, vervelend iemand; treiteraar. Vgl. aterling*; beroerling*; etterling*; godverdommeling*; goorling*; griepeling*; onguurling*; verrekkeling*. • Ach ja!... naarling! moet je weer 's laten zien, dat jij altijd zoo op tijd bent! (Frans Coenen: Bleeke levens. 1899) • Felix was uit zijn humeur. Hij vond Jacques...

naarling - Zelfstandignaamwoord 1. naar, onaangenaam persoon ♢ Je bent een echte naarling. Woordherkomst Afgeleid van het bijvoeglijk naamwoord naar met het achtervoegsel -ling.

naar, vervelend iemand; treiteraar. Vgl. het verouderde aterling. Die eene was ’n naarling, maar Japie vond ze wat aardig. (Frans Coenen, Zondagsrust, 1902) ‘Vaders zijn meestal naarlingen,’ zei Louise strijdlustig. (Jan Mens, De kleine waarheid, 1967)

gemeensl. (-en), nare, vervelende persoon.

m. (-en), nare, vervelende persoon: jassus, wat een naarling

...

...