Gods naam ijdel gebruiken, Gods naam zinloos, onterecht gebruiken, ofwel: vloeken. Een naam, bepaalde woorden e.d. ijdel gebruiken, iets zonder reden zeggen of noemen; valselijk, leugenachtig, onwaar over iets of iemand spreken. Deze uitdrukking gaat terug op een van de Tien Geboden; Exodus 20:7, ‘Gij zult de naam van de HERE, uw God, niet ijdel gebruiken, want de HERE zal niet onschuldig houden wie zijn naam ijdel gebruikt’ (NBG-vertaling). Deze woorden worden nog steeds in hun oorspronkelijke...

1. mijn - is haas(met de verzwegen toevoegingen ik weet van niets/ik woon in het bos).Deze zegswijze is ontleend aan het Duits (Mein Name istHase, ich weifivon nichts)en wordt gebruikt als antwoord op een vraag die men liever niet beantwoordt. Verwijst naar een voorval te Heidelberg in 1854 -1855, waarbij een student in de rechten, Victor von Hase, een medestudent, die in een duel iemand had doodgeschoten, wilde helpen. Hij zou zijn studentenlegitimatiekaart aan de vluchteling gegeven hebben, op...

naam - Zelfstandignaamwoord 1. kort stukje tekst dat een persoon, instelling of object bijna identiek kan benoemen 2. bekendheid, reputatie 3. *naam maken, bekendheid verwerven Woordherkomst Germaans namon van het Indo-Europees h₁nḗh₃mn̥ (naam) Verwante begrippen adres, woonplaats, postcode, nomenclatuur, pseudoniem, toponiem, [1] benaming, [2] faam, roep

naam - zelfstandig naamwoord 1. woord waarmee je zegt hoe iets of iemand heet ♢ mijn naam is Jaap de Jong 1. het mag geen naam hebben [het betekent niets] 2. ik kan niet op zijn naam komen [ik herinner me niet hoe hij heet] 3. met name in augustus was het kou...

Naam m. (namen), woord waarmede een persoon of zaak wordt aangeduid, benaming: hij is den naam van mensch onwaardig; de namen der maanden; hoe is uw naam?; — bij name, namelijk, met den naam van; — in naam des Konings, op gezag van den Koning; — zeg hem uit mijn naam, op mijn verzoek, op mijn bevel, (ook) zeg hem dat ik zeg; — op iemands naam koopen, zeggen dat hetgeen men koopt voor den persoon is, wiens naam men noemt; — ik wil er den naam niet van hebben, ik...

Data

Een naam is een woord, hetwelk een bepaald wezen aanwijst, derhalve een eigen naam (nomen proprium), en moet alzoo onderscheiden worden van het gemeen zelfstandig naamwoord (nomen commune) der taalkundigen, hetwelk een begrip, eene soort of een geslacht aanduidt. De namen der aloude bewoners van het Oosten waren veelal ontleend aan die der godheid of ook aan omstandigheden, welke bij de geboorte van het kind hadden plaats gehad. Ook werd er later, op grond van gewigtige gebeurtenissen, wel eens...

Naam, - zie GESLACHTSNAAM, EIGENNAMEN en VOORNAAM.

zie Eer, zie Benaming.

naam - Woorden of frasen die de individuele aanduiding zijn waaronder een bepaald persoon of ding bekend staat, waarmee ernaar wordt verwezen of waarmee deze wordt aangesproken.

Evenals onder ons is de naam in de bijbelsche gedachtenwereld mede bedoeld als een merkteeken om den één van den ander te onderscheiden. Het hebreeuwsche woord duidt dit ontegenzeggelijk aan. De eerste mensch had uiteraard geen persoonsnaam noodig, hij was alleen en kon niet met anderen verward worden, hij heette daarom eenvoudig Mensch, want dit is de beteekenis van Adam. Eerst bij de vermenigvuldiging van ons geslacht deed zich de behoefte gevoelen aan een eigen naam voor ieder a...

Naam - het is gebruikelijk dat een jacht een naam voert. Deze wordt op de spiegel, op het boord of op een speciaal naambord aangebracht. Onder de scheepsnaam (op de spiegel) worden vaak de namen van de watersportvereniging waarvan de eigenaar lid is en van de thuishaven geschilderd.

werd door oude volken niet beschouwd als willekeurig gekozen, maar als aanduiding van het wezen van de naamdrager. Bij primitieve volken krijgt het pasgeboren kind eerst een eigen leven door de naamgeving, die dan ook een feestelijke plechtigheid is. Wie iemands naam kent, verstaat daardoor zijn wezen en kan zodoende magische macht over hem krijgen. Antieke gebeden en hymnen wemelen van namen voor de aangeroepen god, omdat men hem op deze wijze hoopt te bewegen de bede te verhoren. Vandaar aan...

(Ned. recht). Bij keizerlijk decreet van 18 Aug. 1811 worden degenen, die in Ned. nog geen geslachtsnaam hadden, verplicht er binnen het jaar een aan te nemen. Bij decreet van 17 Mei 1813 werd deze termijn verlengd tot 1 Jan. 1814. Een nieuwe regeling werd vastgesteld bij K.B. van 8 Nov. 1852; nogmaals werd een termijn van zes maanden gegeven.De wet bepaalt thans, dat wettige en door den vader erkende onwettige kinderen den geslachtsnaam dragen van den vader; onwettige, niet door den vader erken...

zie hemel.

m. (-namen), 1. woord waarmee een persoon of zaak wordt aangeduid, hetzij als categorie of als individu (e) : hij is de ー van mens onwaardig; m.n. het van geslacht op geslacht overgaand woord waarmee de personen van een familie worden aangeduid, familienaam: hoe is uw — ?; iemand bij zijn ー noemen, geen titel gebruiken voor zijn familienaam; iemand met — en toenaam kennen, zeer goed kennen; zijn — zetten onder, tekenen, ondertekenen; met name, in het bijzonder, bepaaldelijk; i...

aanduiding voor personen of zaken. Persoonsnamen zijn bij oude of minder beschaafde volken gewoonlijk afgeleid van een eigenschap van de genoemde. Overigens geschiedde en geschiedt de naamgeving bij de verschillende volken op verschillende wijzen. Bij de Germanen ontstonden familienamen eerst in de middeleeuwen, bij de adel sedert de 12e eeuw; zij waren dezelfde als die van hun kastelen. Russen en Serviërs hebben enkel een doopnaam, veelal de naam van de Heilige, wiens gedenkdag met hun geb...