Data

naam - Zelfstandignaamwoord 1. kort stukje tekst dat een persoon, instelling of object bijna identiek kan benoemen 2. bekendheid, reputatie 3. *naam maken, bekendheid verwerven Woordherkomst Germaans namon van het Indo-Europees h₁nḗh₃mn̥ (naam) Verwante begrippen adres, woonplaats, postcode, nomenclatuur, pseud...

naam - zelfstandig naamwoord 1. woord waarmee je zegt hoe iets of iemand heet ♢ mijn naam is Jaap de Jong 1. het mag geen naam hebben [het betekent niets] 2. ik kan niet op zijn...

Gods naam ijdel gebruiken, Gods naam zinloos, onterecht gebruiken, ofwel: vloeken. Een naam, bepaalde woorden e.d. ijdel gebruiken, iets zonder reden zeggen of noemen; valselijk, leugenachtig, onwaar over iets of iemand spreken. Deze uitdrukking gaat terug op een van de Tien Geboden; Exodus 20:7, ‘Gij zult de naam van de HERE, uw God, niet ijdel g...

1. mijn - is haas(met de verzwegen toevoegingen ik weet van niets/ik woon in het bos).Deze zegswijze is ontleend aan het Duits (Mein Name istHase, ich weifivon nichts)en wordt gebruikt als antwoord op een vraag die men liever niet beantwoordt. Verwijst naar een voorval te Heidelberg in 1854 -1855, waarbij een student in de rechten, Victor von Hase,...

zie hemel.

naam - Woorden of frasen die de individuele aanduiding zijn waaronder een bepaald persoon of ding bekend staat, waarmee ernaar wordt verwezen of waarmee deze wordt aangesproken.

m. (-namen), 1. woord waarmee een persoon of zaak wordt aangeduid, hetzij als categorie of als individu (e) : hij is de ー van mens onwaardig; m.n. het van geslacht op geslacht overgaand woord waarmee de personen van een familie worden aangeduid, familienaam: hoe is uw — ?; iemand bij zijn ー noemen, geen titel gebruiken voor zijn familienaam;...

Naam - het is gebruikelijk dat een jacht een naam voert. Deze wordt op de spiegel, op het boord of op een speciaal naambord aangebracht. Onder de scheepsnaam (op de spiegel) worden vaak de namen van de watersportvereniging waarvan de eigenaar lid is en van de thuishaven geschilderd.

werd door oude volken niet beschouwd als willekeurig gekozen, maar als aanduiding van het wezen van de naamdrager. Bij primitieve volken krijgt het pasgeboren kind eerst een eigen leven door de naamgeving, die dan ook een feestelijke plechtigheid is. Wie iemands naam kent, verstaat daardoor zijn wezen en kan zodoende magische macht over hem krijgen...

s., namme; slechte —, kweanamme; een slechte — hebben, op in minne, forkearde, rare, swarte namme lizze; de — hebben van, op ’e namme, it wurd lizze fan; een slechte — bezorgen, op in kweanamme bringe; met zijn — ondertekenen, de, jins namme sette; een andere — g...

m. (namen), 1. woord waarmede een persoon of zaak wordt aangeduid, hetzij als categorie of als individu: hij is de naam van mens onwaardig; de namen der maanden; — in ’t bijz. het van geslacht op geslacht overgaand woord waarmee de personen van een familie worden aangeduid, familienaam: hoe is uw naami; iemand bi...

aanduiding voor personen of zaken. Persoonsnamen zijn bij oude of minder beschaafde volken gewoonlijk afgeleid van een eigenschap van de genoemde. Overigens geschiedde en geschiedt de naamgeving bij de verschillende volken op verschillende wijzen. Bij de Germanen ontstonden familienamen eerst in de middeleeuwen, bij de adel sedert de 12e eeuw; zij...

woord, ter aanduiding v/e persoon, dier of zaak. Personen hebben steeds meer dan één naam; voorn. en achter- of familien. De laatste op verschill. wijze ontstaan, b.v.:1) 2e naamv. v. voorn.; 2) voorn, met -zoon of -sen; 3) naar oorspr. woonpl; 4) oorspr. bij- of spotn.; 5) naar het oorspr. beroep, enz. Familienaam kan in Nederland s...

(Ned. recht). Bij keizerlijk decreet van 18 Aug. 1811 worden degenen, die in Ned. nog geen geslachtsnaam hadden, verplicht er binnen het jaar een aan te nemen. Bij decreet van 17 Mei 1813 werd deze termijn verlengd tot 1 Jan. 1814. Een nieuwe regeling werd vastgesteld bij K.B. van 8 Nov. 1852; nogmaals werd een termijn van zes maanden gegeven.De we...

Evenals onder ons is de naam in de bijbelsche gedachtenwereld mede bedoeld als een merkteeken om den één van den ander te onderscheiden. Het hebreeuwsche woord duidt dit ontegenzeggelijk aan. De eerste mensch had uiteraard geen persoonsnaam noodig, hij was alleen en kon niet met anderen verward worden, hij heette daarom eenvoudig Mens...

Naam, - zie GESLACHTSNAAM, EIGENNAMEN en VOORNAAM.

Naam m. (namen), woord waarmede een persoon of zaak wordt aangeduid, benaming: hij is den naam van mensch onwaardig; de namen der maanden; hoe is uw naam?; — bij name, namelijk, met den naam van; — in naam des Konings, op gezag van den Koning; — zeg hem uit mijn naam, op mijn verzoek, op mijn bevel, (ook) zeg hem dat ik zeg; &m...

zie Eer, zie Benaming.

Een naam is een woord, hetwelk een bepaald wezen aanwijst, derhalve een eigen naam (nomen proprium), en moet alzoo onderscheiden worden van het gemeen zelfstandig naamwoord (nomen commune) der taalkundigen, hetwelk een begrip, eene soort of een geslacht aanduidt. De namen der aloude bewoners van het Oosten waren veelal ontleend aan die der godheid...