Wat is de betekenis van Montuur?

montuur - Zelfstandignaamwoord 1. de houder waarin bijv. edelstenen e.d. worden gevat ♢ De diamant is van het montuur losgeraakt. 2. (optica) de houder waarin brillenglazen zijn gevat ♢ Een bril met een randloos montuur is onopvallend. Synoniem...

montuur - zelfstandig naamwoord uitspraak: mon-tuur 1. omlijsting van een bril ♢Violetta droeg een stoere bril met een zwart montuur Zelfstandig naamwoord: mon-tuur de montuur de monture...

Zilveren of gouden omvatting van een voorwerp, bijvoorbeeld in juwelen, maar ook in kokosnoot- en nautilusbekers.

[Fr. monture; zie monteren] wat dient tot invatting van een edelsteen of van brilleglazen.

omvatting; inlijsting

inlijsting, omvatting van in de regel broze of kwetsbare werkstukken.

omlijsting, omvatting

(<Fr.), v. en o. (...turen), inlijsting, omvatting van iets; het gouden montuur van een bril.

v. zie montering; (ook:) al wat tot invulling, opmaking, toerusting van een voorwerp dient, omlijs ting v. bril, edelstenen; (ook:) rijdier, rijpaard.

v. monturen, montuurtje; (Fr. monture): rijdier, -paard, ezel; omlijsting van een bril, invatting van edelstenen enz.; de ingevatte edelstenen zelf.

montuur, - v., zie monteering, (ook:) dier, dat men berijdt, rijdier; al wat tot invatting, opmaking van een voorwerp dient.

monteering, uitrusting, al wat dient om een voorwerp bruikbaar of voor zijn bestemming geschikt te maken; verder iets wat dient tot invatting, opmaking, toe- of uitrusting; ook: ingevatte steen; en: paard of ezel waarop men rijdt. JLontuur-depCt: magazijn van soldatenkleeding.

o., datgene, waarin edelgesteente gevat is.

Montuur v. en o. (...turen), monteering, al wat dient om een voorwerp bruikbaar of voor zijn bestemming geschikt te maken; inlijsting, omvatting van iets: het gouden montuur eener bril; — ingevatte kostbare steenen enz.; — (ook) ezel, dien, paard, dat men bereidt.

montuur - v. zie monteering; (ook) ezel dien men □, paard dat men berijdt; ingevatte steenen enz