Wat is de betekenis van moffel?

(18e eeuw) (inf.) vrouwelijk geslachtsdeel. Vnl. als verkleinwoord gebruikt. Eigenlijk: wollen mouw. Kan ook een zinspeling zijn op iets dat moet 'bedekt' (weggemoffeld) worden. Reeds aangetroffen bij S. van Rusting. • (Hans Heestermans: Erotisch Woordenboek. 1980)

moffel - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van moffelen ♢ Ik moffel 2. gebiedende wijs van moffelen ♢ moffel! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van moffelen ♢ moffel je?

(zn) mondvol BM.

[Fr. moufle] bep. soort oven of vat om stoffen te verhitten zonder dat de vlam er bij kan komen.

moffel - vr. geslachtsdeel; eig. hetzelfde als mof ‘bonten (harige) koker, waar, tegen de kou, de handen in worden gestoken’ (Aant. BOEKENOOGEN). Hierbij: moffelen, omhelzen (vgl. hef; beffen), (BILD, Verkl. Geslachtsl. 2, 245 [1834]).

gemoffel, stilletjies wegsteek; toewikkel; emaljeer in moffeloond.

I. MOFFEL (<Fr.), v. (-s), (Zuidn.) mof (II, 2.). II. MOFFEL (<Fr.), m. (-s), een soort oven van vuurvaste steen of metaal, gebruikt om sommige stoffen te verhitten, zonder dat de vlam er bij kan komen; inz. om voorwerpen duurzaam te lakken, te emailleren; ook voor droog steriliseren.

een aan één kant open metalen of aarden vat met halfronde doorsnede en platte bodem, dat dient om een stof te verhitten, zonder dat deze in aanraking komt met de verhittingsgassen. Daartoe wordt de M. in een Af.-oven geplaatst. Om het handwerk in de M.oven te ontgaan, worden mechanische Af.ovens geconstrueerd en heeft men bijv. iW.ove...

I. v. -s; Z.-N. mof (II); (I = II). II. m. -s, moffeltje; oven van vuurvaste klei om stoffen in te verhitten, dient ook tot harding van verlakt goed of vernis; ook: moffeloven. III. moffel, m. -s; Z.-N. oorveeg.