Wat is de betekenis van misselijk?

misselijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. tot braken geneigd ♢ Ik heb te veel kersen gegeten, waardoor ik misselijk ben. 2. een nare indruk makend, onuitstaanbaar ♢ Wat een misselijke streek is dat! Woordherkomst afgeleid van mis met het achterv...

misselijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: mis-se-lijk 1. met gevoel in je buik, alsof je moet overgeven ♢hij werd misselijk van al die taart 1. dat is niet misselijk [commentaar van iemand die ergens v...

adj., mislik, raer, mâl.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. onpasselijk, neiging tot braken hebbend: hij is, wordt misselijk ; — (zegsw.) zo misselijk als een kat; 2. een uiterst onaangename indruk makend, ellendig : een misselijke kerel; hij maakte er een misselijk figuur.

bn., bw.; 1. zich niet wel, niet pleizierig gevoelende inz. toegepast op iem., die moet overgeven; onpasselijk: misselijk van de zware sigaar; 2. ongunstig, verkeerd, onaangenaam, ellendig, miserabel; naar: een misselijke boel; wat een misselijke praat, walgelijk! 3. hachelijk, vero.: misselijke omstandigheden.

('missələk) bn. en bw. (-er, -st) 1. onpasselijk, geneigd tot overgeven: hij werd van dat bedorven eten. 2. Veroud. hachelijk: in -e omstandigheden. 3. onaangenaam, ellendig: een -e kerel, vent; een heer; -e nukken; een voorval; zeuren.

(Got. missa-leiks) is niet afgeleid van mis (z. d. w.); het is nl. een samenstelling van ’t oude missa = verschillend en lika = gedaante (zie Lijk) dus : een verschillende gedaante hebbende, zich niet gelijk blijvend. Dit was ook bij ons de oudste bet., bijv.: ,,Natuur is misselijk', den eenen geeft zij moed, den ander maakt zij vreesach...

...