Wat is de betekenis van Mishandeling?

mishandeling - Zelfstandignaamwoord 1. het moedwillig toebrengen van psychisch en/of fysiek letsel ♢ De mishandelingen die plaatsvonden in die gevangenis zijn berucht. Woordherkomst Naamwoord van handeling van mishandelen met het achtervoegsel -ing

Geweldsmisdrijf, omschreven in artikel 300 t/m 304b en 306 Wetboek van Strafrecht. Toelichting Zowel gevallen van eenvoudige als zware mishandeling vallen in deze categorie. Zie ook: Wetboek van Strafrecht

mishandeling - zelfstandig naamwoord uitspraak: mis-han-de-ling 1. iemand pijn doen of verwonden ♢hij is veroordeeld voor mishandeling Zelfstandig naamwoord: mis-han-de-ling de mishandeling ...

Er is sprake van mishandeling wanneer een persoon een ander pijn of letsel toebrengt. Artikel 300 lid 1 van het Wetboek van Strafrecht stelt: "Mishandeling wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of een geldboete van de vierde categorie." Artikel 300 lid 1 van het Wetboek van Strafrecht is echter de omschrijving van wannee...

s., mishanneling, t(r)amtaesje.

...

v. (-en), 1. slechte behandeling; 2. de daad van iem. kwaadwillig pijn te doen; het toebrengen van lichamelijk leed of letsel.

het opzettelijk veroorzaken van lichamelijke pijn of letsel of de opzettelijke benadeling der gezondheid van een ander (zgn. eenvoudige M.). M. kan ex Sw. 300 e.v. gestraft worden met gevangenisstraf van ten hoogste 2 jaar of geldboete tot ƒ 300,-; heeft M. zwaar lichamelijk letsel of de dood ten gevolge, dan 4 resp. 6 jaar; is eenvoudige M. m...

v. -en; de daad van (iem.) kwaadwillig pijn te doen; toebrengen van lichamelijk leed of letsel; verwonding: de mishandeling v. e. knaap, v. e. dier; een zware mishandeling.