Wat is de betekenis van minister?

hoofd van een ministerie. politicus die deel uitmaakt van het kabinet en de regering en aan het hoofd staat van een ministerie, departement; politicus die de verantwoordelijkheid heeft over een ministerie; hoofd van een ministerie. Voorbeelden: 'Een minister die tekent voor een bezuiniging van 143 miljoen euro kijkt naar de tota...

minister - Zelfstandignaamwoord 1. (regering) (beroep) een persoon die deelneemt aan de regering van een land Woordherkomst Afkomstig van het Latijnse minister (dienaar).

minister - zelfstandig naamwoord uitspraak: mi-nis-ter 1. lid van de regering, hoofd van een ministerie ♢Kok is minister van binnenlandse zaken 1. de eerste minister [de premier, leider van de rege...

Latijn voor dienaar; de benaming voor de hoogste functionarissen in het staatsbestuur, die in staatsrechtelijke zin direct onder het staatshoofd staan en samen met de staatssecretarissen het kabinet vormen. Bij het begin van de Oranjemonarchie in 1813 waren de bevoegdheden van de ministers beperkt tot advisering aan de vorst en de uitvoering van di...

Lid van de regering dat een bepaald gebied bestuurt. Bijvoorbeeld een minister van Buitenlandse Zaken of een minister van Economische Zaken.

[Lat. = dienaar; verwant met minor = de mindere] eerste landsdienaar, meestal hoofd van een departement.

hoofd van een departement; hoogste staatsambtenaar; vertegenwoordiger van een staat bij een vreemde mogendheid

Politiek figuur die zitting heeft in het kabinet en die aan het hoofd staat van en dus leidinggeeft aan een departement (ministerie).

Lid van het kabinet. Naast ‘gewone’ ministers zijn er ook de: ● coördinerend minister: bewindspersoon die verantwoordelijkheid draagt voor de coördinatie van het beleid van verschillende departementen. Bij voorbeeld: zowel het departement van Sociale Zaken als dat van WVC bemoeit zich met het jeugdbeleid; de coördinatie d...