Wat is de betekenis van mechanica?

mechanica - Zelfstandignaamwoord 1. (natuurkunde) natuurkunde die zich bezighoudt met het evenwicht en de beweging van lichamen Verwante begrippen mechanisch, mechanicus

mechanica - zelfstandig naamwoord uitspraak: me-cha-ni-ca 1. natuurkunde die zich bezighoudt met de wetten van evenwicht en beweging ♢Felipe Kroes studeert mechanica Zelfstandig naamwoord: me-cha-ni-ca de mechanica...

Onderdeel van de natuurkunde dat zich bezighoudt met het evenwicht en de beweging van lichamen.

[v. Lat. mechanicus, van Gr. mèchanikos = op werktuigkunde betrekking hebbend; mèchanè = toestel, machine, van mèchanan = kunstig vervaardigen] (nat.) 1 bewegingsleer; 2 werktuigkunde.

(mechanika) werktuigkunde; leer van de beweging en het evenwicht der lichamen

mechanica - De studie van de werking van krachten op materie of systemen, waarbij er sprake is van identificatie en beschrijving van dergelijke systemen met oorzaak-gevolg verbanden.

werktuigkunde

(Gr.-Lat.), v., onderdeel der natuurkunde dat zich bezighoudt met het evenwicht (statica) en de beweging (dynamica) der lichamen, werktuigkunde.

(Lat. [ars) mechanica = Gr. mêchanikê sc. téchné = kunst om werktuigen te maken; Lat. ars = Gr. téchnê = kunst; mêchané = middel, werktuig). 1. Werktuigkunde; 2. leer der evenwichten en bewegingen in den ruimsten zin.