machtiging
machtiging - Zelfstandignaamwoord 1. de overdracht van bevoegdheid aan een ander Woordherkomst Naamwoord van handeling van machtigen met het achtervoegsel -ing
Wiktionary (2019)
machtiging - Zelfstandignaamwoord 1. de overdracht van bevoegdheid aan een ander Woordherkomst Naamwoord van handeling van machtigen met het achtervoegsel -ing
Muiswerk Educatief (2017)
machtiging - zelfstandig naamwoord uitspraak: mach-ti-ging 1. schriftelijk bewijs dat je iemand gemachtigd hebt ♢dit is de machtiging waarmee je voor mij kunt stemmen 2. de toestemming die een bedrijf heeft om bepaalde bedragen automat...
Frits Conijn & R.M. van Poll (2003)
machtiging - Schriftelijk verleende toestemming van iemand (de lastgever) aan een ander (de lasthebber) om namens hem op te treden of overeenkomsten te sluiten.
Winkler Prins (1949)
Naar Nederlands recht mag de gehuwde vrouw zonder machtiging van haar man geen rechtshandelingen verrichten noch in rechten verschijnen. Weigert de man aan de vrouw machtiging te verlenen, dan kan zij deze vragen aan de Arrondissements-Rechtbank. Is de man verhinderd zijn vrouw te machtigen of heeft hij een tegenstrijdig belang, dan kan de Kantonre...
M. J. Koenen's (1937)
v. machtigingen; verlof, vergunning, volmacht: iem. machtiging verlenen tot; een machtiging tot betaling, mandaat.
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
(Ned. recht) is niet de verleening van bevoegdheid om voor een ander te handelen, maar de bewilliging van een met gezag bekleed persoon, zonder welke zekere handelingen, althans door bepaalde personen, niet geldig kunnen worden verricht. Zoo wordt in het gebrek aan →bekwaamheid der gehuwde vrouw voorzien door bijstand of m., ook wel genoemd to...
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: