machine: racefiets; wordt meestal gebruikt voor tijdritfietsen; bolide, racekarretje. Wordt ook gebruikt om een renner aan te duiden die kan blijven gaan, die rijdt alsof hij een gestuurde robot is; 'La Machine'.

machine - Zelfstandignaamwoord 1. (werktuigbouwkunde) een mechanisme dat een vorm van beweging of energie in een andere vorm van beweging of energie kan omzetten Woordherkomst Uit het Frans machine; uit het Latijn machina. Synoniemen apparaat

Zo noemt de renner zijn racefiets. Kijk ook onder fiets. Het meest demarreren, het meest koplopen, steeds van voren als er moest worden geklommen, verkeerd rijden, pech aan z’n machine, de premies in grootschen stijl winnen en dan nog zegevieren in den eindsprint als ’t ware op één been... (Sport in beeld. Revue der Sporten, 24/07/1939) Reeds in 1909 had hij aangezet en wel op een speciaal machine van La Fran^aise. (Achiel Van Den Broeck: De geschiedenis van de Ronde van Frankrijk. 1949)

machine - zelfstandig naamwoord uitspraak: ma-chi-ne 1. apparaat dat een bepaald werk kan doen ♢in deze fabriek staan honderd machines Zelfstandig naamwoord: ma-chi-ne de machine de machines het machientje

(de; -s) veroud. - fiets

Machine (De) is op technisch gebied volgens sommigen eigenlijk de tegenhanger van het werktuig. Met dezen laatsten naam immers bestempelt men alle gereedschappen, waarvan de mensch zich tot het vervaardigen van technische voorwerpen bedient. Het werktuig vereischt alzoo de vaardige hand en den denkenden geest van den werkman. De machine daarentegen is een kunstig zamenstel, dat, door eene mechanische kracht bewogen, zelf het technisch voorwerp vervaardigt, zoodat daarbij slechts eenig opzigt van...

Machine v. (-s), ieder toestel dat uit deelen bestaat eene helsche machine, met ontplofbare stoffen; inz. de zeer samengestelde werktuigen in fabrieken, op stoomschepen, spoorwegen enz.; — vaak in toepassing op de stoommachine: de machine bedienen, aanzetten, stopzetten, belasten; eene machine met oververhitten stoom, met condensator; — ook voor locomotief: de machine staat koud, heeft geen stoom op; — voor naaimachine de machine hapert, maakt lussen, naait niet goed; &mdash...

machine - Toestellen die een aandrijfmechanisme bevatten waardoor ze handenarbeid vervangen of assisteren bij handenarbeid.

zie Gereedschap.

(→Gr. mèchanè = werktuig), 1° Samengesteld toestel, dat dient voor het overbrengen van krachten. 2° Toestel, dat mechanisch arbeidsvermogen maakt uit een ander soort energie (stoommachine, verbrandingsmotor, enz.).

machine, - v., werktuig ; kunstgreep.

machine - v. (machinen, machines), kunstwerktuig, toestel; (fig.) list, kunstgreep

(Fr.) v. (kunst)werktuig, toestel; fig. kunstgreep, list; ~ de guerre, oorlogswerktuig; lHomme -, titel v. e. werk v. d. 18e eeuwse Franse wijsgeer La Mettrie, waarin hij beweert dat de mens een zichzelf regelende machine is.

De M. wordt onderscheiden in kracht-M. en arbeids- of werktuig-M. De eerste levert de voor aandrijving van de laatste benoodigde kracht (zie:Energie), beide ondersteunen en vervangen menschelijke (de eerste ook dierlijke) arbeidskracht en verleenen aan deze qualitatief en quantitatief nieuwe mogelijkheden. De M. vermindert in het algemeen de arbeidsmoeite en vermeerdert door een ongekende toeneming van de productiviteit van de menschelyke arbeid de productie. De door haar teweeggebrachte enorme...

[Fr.], v. (-s), 1. ieder uit delen bestaand toestel dat een bepaalde werking of functie kan verrichten: een helse -, toestel dat ingesteld kan worden om op een bepaald ogenblik te ontploffen; 2. (m.n.) zeer samengesteld werktuig waarmee handelingen verricht en voorwerpen vervaardigd worden, in de plaats komend voor het werk van de hand: in fabrieken vindt men allerlei machines; een om flessen te spoelen; (metonymisch) het gebruiken van zulke werktuigen: is de een vloek of een zegen?; 3. (m.n. to...