lullig
1) (1904) (inf.) onnozel; flauw; vervelend; jammer; rot. • D'r zuster had 'r niet over wille prate, wat kwam-ie d'r verder mee, of-ie d'r al een lullige buurt van maakte. (Henri Hartog: Sjofelen. 1904) • „Zo'n lullig stukkie tabak in een pampiertje.” (A.M. de Jong: Frank van Wezels roemruchte jaren, 1928) • Toen ben 'k...