Wat is de betekenis van lont?

(1914) (jagers) staart van een vos. • Lont: de staart van den vos. (Jacobus van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. Deel II. De sociologische structuur onzer taal II. 1914)

lont - Zelfstandignaamwoord 1. koord voor het (veilig) aansteken van iets ontplofbaars ♢ De lont van het rotje was erg kort, maar de jongen stak hem toch aan.

lont - zelfstandig naamwoord 1. draad in een kaars of in vuurwerk ♢ op deze plek kun je de lont aansteken 1. de lont in het kruitvat steken [een uitbarsting veroorzaken] Zelfstandig naamwoord:...

een koord dat na het ontsteken in langzaam tempo verbrandt en na een bepaalde, vast te stellen tijd is opgebrand. Meestal wordt jute gebruikt dat ondergedompeld is in een mengsel van meel en salpeteroplossing (brandlengte ongeveer 60 cm per minuut). Op deze manier kan men o.a. springstoffen tot ontploffing brengen (tegenwoordig meestal langs elektr...

koord waarmee springstowwe aan brand gesteek word; lont ruik, onraad vermoed.

s., lonte; (van vlasafval), rûchlonte; — ruiken, earne lonte fan krije.

...

v. (-en), 1. (Zuidn.) lap, vod; 2. zeer los gedraaid koord gedrenkt in een of andere oplossing, waardoor het gemakkelijk vuur vat en langzaam verbrandt, gebruikt voor het ontsteken van ontplofbare stoffen: de lont in het kruit werpen, ook fig. : een „uitbarsting” veroorzaken; (fig.) lont ruiken, onraad vermoeden, de lucht van iets krij...

geprepareerd touw (werk) of katoen voor het ontsteken van vuurwerk en bommen; vroeger ook voor ontsteking van geschut.