Wat is de betekenis van Lef?

Lef verwijst naar de moed, durf of het zelfvertrouwen om iets te doen, vaak in een uitdagende situatie. Het impliceert het vermogen om iets te ondernemen, zelfs als het spannend of risicovol is.

lef - Zelfstandignaamwoord 1. (Jiddisch-Hebreeuws) durf, branie, moed ♢ Je moet het lef maar hebben! Woordherkomst Herkomst: Jiddisj, letterlijk: 'hart'

moed In 1844 voor het eerst aangetroffen, in een literaire tekst. Omstreeks 1860 voor het eerst opgenomen in een Bargoense woordenlijst, opgesteld door M. Verwoert, indertijd directeur van een gevangenis te Utrecht. Verwoert vermeldt het in de vorm lif. Köster Henke geeft in 1906 in De Boeventaal onder meer als voorbeeldzin: ‘Om te mo...

lef - zelfstandig naamwoord 1. het durven ♢ Hij is nergens bang voor, hij heeft veel lef. 1. Als je het lef hebt! [Waag het niet!] Zelfstandig naamwoord: lef de lef...

(< Jidd. lew, moed < Hebr. leew, hart), branie, moed: Raak me nou nog is an, verdommisse ploert! Doe ’t nog is! Nou, dat ik getuige heb! ... Heb nou nog is ’t lef, HEIJERMANS1 5; op groot lef, met het nemen van risico, op goed geluk: ’k Saai op graut lef: As je om ’n gaantje ferleige bint, neim dèn je malle waaf...

op - gaan een streek uithalen waarvoor veel durf of lef (van Jiddisch lew ‘hart, durf) vereist is. Bargoense uitdr. Een leffiepikken bet. ‘iets gewaagds doen’. Op lef drinken is ‘drinken zonder te betalen’. Lef ook in allerlei samenstellingen (met een slangkarakter): lefgozer, lef- kerel; lefschopper; lefwater.

[v. Jidd. leiw, van Hebr. leeb = hart; ook: moed] (volkst.) durf, moed, spec.: branieachtige durf.

Er is eens een slimmerik geweest die het woord lef verklaarde als een samenstelling der beginletters van de woorden liberté, égalité en fraternité, vrijheid, gelijkheid en broederschap. Toen fantaseerde hij lustig verder dat men in Nederland na de komst der Fransen (1795) de aanhangers van het nieuwe bewind lef-kerels no...

(Barg.) moed; lefgoser: een, die moed heeft, een durfal