Wat is de betekenis van Lantaarn?

(19e eeuw) (scheldw.) domme vrouw. • Lantaarn: (Lanteern): 1 Groot, dom vrouwspersoon, Tuerlinckx 358. 2 groot dom vrouwspersoon, Tuerlinckx Bijv 132. Zie Lanteren: groot, dom vrouwmensch Corn II 109. Metafoor met woordspeling op het spreekwoord: een grote lantaren en een klein licht: een groot hoofd en niet veel verstand Cf Van Dale 1084 en W...

lantaarn - Zelfstandignaamwoord 1. een constructie van glas en metaal of hout, zodat wind en regen geen vat op een brandende lichtbron hebben ♢ De lantaarn in de straat. 2. (bouwkunde) de bovenste open geleding(en) van een toren, vaak achtkantig ♢ Deze toren had een...

lantaarn - zelfstandig naamwoord uitspraak: lan-taarn 1. lamp met doorzichtige glazen kap ♢ de straatlantaarns branden al 1. die moet je met een lantaarntje zoeken [daar zijn er maar weinig van]...

Een lantaarn is een opengewerkte verticale geleding van een toren.

In de architectuur een rond of veelhoekig torentje als bekroning van een koepel, met rondom ramen of andere openingen, waardoor licht in de ruimte eronder valt.

Een lantaarn is het bovenste gedeelte, in de vorm (1) van een torentje als bekroning van een koepel; meestal voorzien van raampjes of openingen waardoor er licht in de koepel wordt gebracht.

1. met een doorschijnend materiaal omgeven kastje waarin een lichtbron is geplaatst. Men kent olie-, gas- en kaarslantaarns, alsmede elektrische lantaarns (straatverlichting); 2. in de architectuur een aan de buitenzijde op een koepel geplaatste lantaarnvormige opbouw, die door de daarin aangebrachte ramen dient tot verlichting van een interieur.

geheel of gedeeltelijk omsloten kaarshouder die hetzij verplaatsbaar en draagbaar is dan wel aan een wandarm aan wand of deur werd bevestigd. Vooral in grote halls werden dikwijls een of meer lantaarns opgehangen. Vanaf de middeleeuwen tot in de 17de eeuw in gebruik. de oudste vorm is een bronzen kegel of cilinder, met open zijkanten;hieruit heeft...

Bovenste opengewerkte geleding van een toren.