Langzaam of zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet
gezegd tot iemand die al te haastig te werk gaat en daardoor de zaak zou kunnen bederven. Sinds de 17de e. bekend. Oorspronkelijk gezegd door de schipper van een jaagschuit tot de jager, om te voorkomen dat de lijn waarmee schuit en paard verbonden zijn, door te hard trekken breekt. Vgl. Fr. qui va doucement va loin; qui veut aller loin ména...