Wat is de betekenis van landweg?

landweg - Zelfstandignaamwoord 1. (verkeer) meestal een slecht verharde weg buiten de bebouwde kom Woordherkomst samenstelling van land en weg

landweg - zelfstandig naamwoord uitspraak: land-weg 1. onverharde weg op het platteland ♢ we hobbelden met onze fiets over een landweg Zelfstandig naamwoord: land-weg de landweg de landw...

s., leane, loan(e).

weg over land.

...

m. (-en), 1. (openbare) weg die door het land loopt, thans bep. een niet-bestrate weg voor klein verkeer ; 2. weg over land en niet over zee : de landweg naar Indië.

m. (weg door het land of door de velden; grote weg; weg over land, niet overzee).

➝ Weg.

('lant) m. (-en) 1. grote openbare weg. 2. weg over land : de naar Indië. Tgst. zeeweg.