Wat is de betekenis van landhoofd?

landhoofd - Zelfstandignaamwoord 1. (waterstaat) een van de constructies aan de oever van een rivier, waarop een brug rust ♢ Onder het landhoofd ligt een roeibootje. Woordherkomst samenstelling van land en hoofd Verwante begrippen brug, bruggenhoofd, brugoverspanning, dam, p...

een kunstwerk waarop het uiteinde van een brug steunt en dat de aansluiting van de brug met de oever vormt, landijs komt thans nog voor in polaire en subpolaire gebieden (Antarctica en Groenland). De ijsmassa’s schuiven langzaam de poolzeeën in en breken („kalven”) daarbij af tot ijsbergen. Tijdens de diluviale...

o. (-en), 1. het in het water uitgebouwde stuk, waarop de eigenlijke brug rust; 2. in zee vooruitstekend kribwerk; 3. stenen beer.

o. landhoofden (in het water uitgebouwd vast deel ener brug aan een der oevers).

Een deel van den onderbouw van een brug; het is een combinatie van pijler en grondkeermuur. Het l. dient nl. om den bovenbouw of, bij meerdere overspanningen, de met het land verbonden overspanning te dragen en tevens tot het vormen van een overgang tusschen brug en vasten wal; als zoodanig moet het den grond der opritten keeren. Ten einde bestand...

o. (-en) hoofd, stuk van een →: brug dat van de oever af in het water is uitgebouwd.

o. (-en), 1. het eindsteunpunt van een brug, tevens uitgevoerd als grondkerende constructie voor de oprit; 2. in zee uitstekend kribwerk; 3. stenen beer. Het landhoofd bestaat in het algemeen uit: 1. een frontmuur, die de verticale en horizontale oplegkrachten van de brug overdraagt aan de fundering en de horizontale druk van de grond onder de k...

...

...