Wat is de betekenis van kwakkelen?

...

(kwakkelde, heeft gekwakkeld) (vero. ?) kwakkels vangen, op de kwakkeljacht gaan.

(16e eeuw) (quackelen) (inf.) geslachtsgemeenschap hebben, copuleren. Eigenlijk: op kwarteljacht gaan. Maar ook: schudden, trillen. • (Hans Heestermans: Erotisch Woordenboek. 1980) • (Ton den Boon: De taal der liefde. 2017)

kwakkelen - Werkwoord 1. (inerg) niet vriezen en niet dooien, onbestendig zijn ♢ Het weer kwakkelt al een tijdje, dan weer vriest het wat en dan dooit het weer. 2. (inerg) sukkelen, ongemak ondervinden qua gezondheid ♢ Hij kwakkelt al een tijdje; ernstig ziek...

Met onzekere stap lopen, waggelen. Opm.: In de standaardt. wel in de bet.: sukkelen, ziekelijk zijn; en van het weer: afwisselend vriezen en dooien. Afl./Sam.: kwakkelaar, iem. die waggelend loopt; babbelaar; kwakkelig, slecht ter been, moeizaam (lopend); - aankwakkelen, waggelend in de richting van iem. of iets lopen, aanwaggelen (L...

v., kwakkelje, sukkelje; de winter kwakkelt, de winter malket, it winteret om.

kwakkelde, h. gekwakkeld (sukkelen; Z.-N. waggelen; niet doorvriezen): veel kwakkelen met de kinderen.

('kwakkələn) (kwakkelde, heeft gekwakkeld) [Frekw. kwakken] 1. beven, trillen: zij doet hem ’t hart -. 2. sukkelen: haar gezondheid is aan ’t geraakt. 3. ongestadig zijn, niet doorregenen, niet doorvriezen: ‘t is weer aan ’t -. 4. lang bij de patiënten blijven praten: een -de dokter.

(kwakkelde, heeft gekwakkeld), 1. sukkelen, telkens (licht) ziek zijn; 2. (van het weer) onbestendig zijn, telkens regenen; niet doorvriezen (in de winter).