Wat is de betekenis van kundig?

kundig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: kun-dig 1. wie iets goed kan ♢ het is een kundige dokter 1. ter zake kundig [op de hoogte, deskundig] Bijvoeglijk naamwoord: kun-...

kennis hebbende van; bedrewe, ervare.

adj., kundich, knap.

kundig, vaardig, bekwaam; fremder Sprachen kundig, met vreemde talen bekend.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. (veroud.) kennis hebbende van —, bekend met —; oorspr. met een genitief verbonden, thans nog gebruikelijk in ter (uit der) zake kundig, er mee op de hoogte, er verstand van hebbend; 2. kunde bezittend, bedreven, knap in een kunst of wetenschap : een kundig ingenieur; de staat heeft behoefte aan ku...

bn.; bedreven; ervaren; geleerd; wetende: een kundig man, een kundig onderwijzer, hij is der zake kundig; verg. deskundig.

('kundəch) bn. (-er, -st) met veel kennis : een rechtsgeleerde, regent; hij is der zake -. Syn.→ afgericht, geleerd.

...