Wat is de betekenis van Kruien?

Kruien is een term die voornamelijk wordt gebruikt in de context van ijsvorming. Het verwijst naar het proces waarbij winddruk ijsplaten tegen elkaar duwt, waardoor ze opstapelen en vormen wat bekend staat als kruiend ijs. Dit natuurverschijnsel komt vaak voor op meren en zeeën in koude klimaten. Kruien kan ook verwijzen naar het handmatig ver...

kruien - Werkwoord 1. (ov) iets vervoeren op een karretje of kruiwagen ♢ Hij kruide de stenen naar de metselaars. ♢ Terwijl hij een kruiwagen geladen met steenen, naar het schip krooi viel hij van de loopplank en verdween in de diepte. 2. ergatief...

kruien - regelmatig werkwoord uitspraak: krui-en 1. een kruiwagen voor zich uit duwen ♢ de man moet de hele dag kruien voor een armzalig loon 2. met de hand of op een kar vervoeren ♢ de man vroe...

Een molen draait alleen goed als de wieken recht op de wind staan. Omdat de wind niet altijd uit dezelfde richting komt, moeten de wieken kunnen worden verplaatst. Het op de wind zetten heet kruien. Het kruien van de molen geschiedt als de molenaar begint met draaien. Omdat de wind recht op de wieken moet blazen, moet eerst de hele molenkap met wie...

kruien - copuleren; eig. ‘duwen, drijven’ (vgl. neuken). Wonder iss’et dat sijn kruyen Niet een Kermis popje maeckt, Quartier d. Amst. Mane-schijn A 4 r° [1639].De Wind was zuyen, Ik liet my kruyen, Al op een kaars, Koddige Opschriften 1. 29 [1700].

v., kroadzje; (van molen), kruije; (van ijs), skouwe, opsette.

(kruide, krooi, heeft gekruid, gekrooien), 1. (een kruiwagen) voor zich uit duwen, ofwel (absol.) met een kruiwagen rijden ; scherts, ook wel van andere zaken gezegd die men voortduwt; 2. met een kruiwagen of kruiwagens vervoeren, aanbrengen : mest, zandr stenen kruien; — (spr.) hij zal mijn koffer niet kruient ik zal hem mijn...

1. krooi of kruide, heeft gekrooien, gekruid; met een kruiwagen vervoeren: stenen kruien; 2. kruide, heeft gekruid; v. rivieren: losraken en het ijs in schollen voortstuwen; van het ijs: voortgestuwd worden en op elkaar schuiven: zn. het kruien van de rivier, van het ijs.

('kruiәn) (kruide, heeft gekruid) 1. op een handwagen met één wiel vervoeren: stenen -. → koffer. 2. voorthelpen : iemand in een ambt -. 3. de molenkap en -wieken naar de wind zetten : een molen -. 4. losraken en met over elkander schuivende schotsen in beweging komen : het ijs begint te -. 5. het ijs losmaken en met over...