Wat is de betekenis van kristal?

kristal - Zelfstandignaamwoord 1. (kristallografie) een hoeveelheid ordelijk gerangschikte atomen of moleculen in vaste vorm 2. (mineraal) glas met een aanzienlijke hoeveelheid loodoxide 3. (elektronica) kwartskristal, waarmee het mogelijk is om een afstemkring met zeer scherpe resonantiepiek te maken

kristal - zelfstandig naamwoord uitspraak: kris-tal 1. piepklein deeltje van een stof met regelmatige, hoekige vormen ♢ als het vriest komen er ijskristallen op het raam 2. helder, glanzend, keihard glas ...

Ook: bergkristal. Kleurloze en doorzichtige halfedelsteen uit de kwarts-familie, geslepen tot siervoorwerpen en stenen voor sieraden.

Het mooi geslepen kristal geeft ons een aanwijzing voor het feit, dat uitsluitend goede manieren tot succes op het intermenselijke vlak kunnen leiden. Breekt het kristal het licht, dan komen we vermoedelijk op de buitenwereld dubieus over. (Zie ook ‘Glas’).

[Lat. crystallum, van Gr. krustallos = ijs, kristal, van kruos = koude, vorst] 1 door regelmatige vlakken begrensd lichaam van min of meer zuivere stof, in natuur als mineraal voorkomend of kunstmatig gevormd uit oplossing; 2 bep. soort glas met sterke glans.

fijn geslepen glaswerk; doorschijnend kwarts; regelmatig gevormd lichaam

in de symboolleer uitdrukking van de vormkrachten in de wereld der mineralen. Allerlei soorten kristallen, in het bijzonder edelstenen in geslepen toestand of natuurlijke halfedelstenen, hebben naast hun materiële waarde ontegensprekelijk een fascinerende werking; ze trekken de blik van de toeschouwer aan en kunnen, net als getekende of geschi...

zie Bergkristal en Kristalglas.

anorganiese liggaam met reëlmatige plat vlakke; helder gekristalliseerde kwarts; sterk glansende glas.