Wat is de betekenis van krijg?

krijg - Zelfstandignaamwoord 1. (militair) een gewapende strijd tussen twee of meer bevolkingsgroepen krijg - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van krijgen ♢ Ik krijg 2. gebiedende wijs van krijgen ♢ krijg! 3. (bij inversie)...

s., striid, kriich.

m. (-en), 1. (alleen in deftige stijl) strijd, oorlog : daar was krijg tussen Rehabeam en Jerobeam (1 Kon. 14 : 30); krijg voeren ; — (veroud.) de krijg volgen, dienen in het leger. 2. (scherts.) het krijgen, ontvangen : hij is voor de krijg, krijgt gaarne.

I. m.; (lit. t., vero.) oorlog, strijd: een langdurige krijg; krijg voeren. II. m.; (Z.-N.) het krijgen: van de krijg leven, van aalmoezen.

I. (krijch) m. het krijgen: hij is voor de -, krijgt gaarne. II. m. Verh. beslechting van een strijd door de wapenen : een langdurige -; in de omkomen. Svn. oorlog, strijd. Tgst. vrede.

m. (-en), 1. (alleen in litt. taal) strijd, oorlog; -voeren; 2. (scherts.) het krijgen, ontvangen: hij is voor de —; (gew.) van de — leven, van aalmoezen.

...

Krijg, m. (-en), strijd; oorlog; (fig.) den - volgen, dienst nemen bij het leger; (fig.) den - niet kunnen volgen, niet kunnen mededoen. *-EL, bn. gramstorig. *-EN, ow. gel. (ik krijgde, heb gekrijgd), oorlog voeren. *-EN, bw. ong. (ik kreeg, heb gekregen), aanvatten (met de hand); aan-, afnemen (iets van zekere plaats); verkrijgen, ontvangen, b...

z.n.m. - Oorlog, gevecht. Zeekrijg, Waterkrijg.