Wat is de betekenis van kreupel?

kreupel - Bijvoeglijk naamwoord 1. dusdanig aan lichamelijk letsel onderhevig dat men zich niet of niet goed kan voortbewegen ♢ Hij werd met die slag met het zwaard van zijn tegenstander niet gedood maar wel kreupel geslagen. 2. gebrekkig, slecht kreupel - Werkwoord 1. eerste...

Incompleet, onvolkomen.

kreupel - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: kreu-pel 1. wie niet goed kan lopen ♢ sinds die operatie loopt hij kreupel 2. gebrekkig of slecht ♢ in dat sinterklaasgedicht is kreupel rijm gebruikt...

sien kruppel.

adj., kre(u)pel(ich), kwealik, kwelts, mank, breklik op ’e gong; in het oog loopend —, lang net fris; enigszins — zijn, hwat lûke; — gaan, mank(j)e, pinke, minke, kreupelje, stompelje, homp(j)e; — persoon, kre(u)pel, hip, hippentrip, hippelewip, hinkeldepink.

...

I. bn. bw. (-er, -st), 1. mank, één been korter hebbend dan het andere ofwel het niet goed kunnend gebruiken: de kreupele Seys; het paard loopt kreupel; kreupel gaan; — (veroud.) de kreupele waard slaan, de boel opscheppen; — zich kreupel lachen, zich een ongeluk lachen; — zich k...

bn., bw.; 1. gebrekkig lopende, mank: het paard was kreupel; de man gaat een weinig kreupel; zegsw. kreupel wil voordansen; 2. fig. slecht; gebrekkig: kreupele gedichten.

('kreupəl) bn. en bw. (-er, -st) [~ kruipen] 1. gebrekkig lopend, mank : een paard; gaan, lopen. Gez. wil voordansen, die het minst kent of kan, heeft de meeste praat; zich lachen, geweldig; zich werken, zich doodwerken. Syn. →: gebrekkig. 2. gebrekkig : -e stoelen; een -e lessenaar. 3. armzalig, ellendig : -e verzen; schrijven.