Wat is de betekenis van krassen?

krassen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kras krassen - Werkwoord

krassen - regelmatig werkwoord uitspraak: kras-sen 1. met een scherp voorwerp ergens krassen in maken ♢ hij kraste zijn naam in de boom Regelmatig werkwoord: kras-sen ik kras jij/u krast...

(kraste, heeft gekrast), (ook:) 1. krabben op een plaats waar het jeukt, jeuken. Hij begon zijn gat te krassen. Gaapte weer (Cairo 1978b: 32). 2. jeuk veroorzaken, jeuken. Die muskiet stak precies op d’r rug! ( ) Nu kraste dat ding, gevaarlijk! Jeuk me rug fo me! (Cairo 1978b: 261). - Etym.: S krasi. AN k. = 0. m. met iets scherps over een...

of ritsen. Zaden, die wegens hardschaligheid niet kiemen, kunnen veelal door k. (beschadigen van de zaadhuid) tot kieming worden gebracht.

v., (s)krasse, rits(j)e; (van een raaf), kroaskje.

...

(kraste, heeft gekrast), I. onoverg., 1. het geluid geven van een scherp voorwerp dat over een hard oppervlak schrapt: zijn ring kraste over het glas ; een te scherpe pen krast en spat onder het schrijven; — (van personen) het genoemde geluid doen ontstaan : zit niet zo te krassen; — inz. op slechte of ruwe wijze o...

kraste, heeft gekrast; 1. krassen maken, lichte insnijdingen maken: met een puntig voorwerp ergens op krassen; 2. van vogels: een rauw, snijdend keelgeluid maken: raven, kraaien en uilen kunnen krassen; 3. in het algem. het scherp geluid laten horen van iets scherps over een hard voorwerp: de pen krast, d. i. spat de inkt; op de viool kras...

('krassen) (kraste.heeft gekrast) 1. een geluid laten horen dat door kras wordt weergegeven : een -d rijtuig; het van een ongestemde viool; een -de stem; een -d orgaan; -de raven, uilen, kauwen, kraaien; het -d geluid van een draaiorgel. 2. krassend (1) uitbrengen, zeggen : zo, kraste een schrille stem in zijn oren. 3. slecht spelen : op de v...