Wat is de betekenis van Krank?

krank - Bijvoeglijk naamwoord 1. doodziek ♢ Een oude pastoor die had een koe, doch zij werd krank en ik weet niet hoe.

Sick.

siek, ongesteld; gering.

ziek; zeer; bist du krank?, (ook) ben je niet wijs?; der Arzt hat ihn krank geschrieben, de dokter heeft hem ziek verklaard; eine kranke Hand, een zere hand; krank schießen, aanschieten.

bn. (-er, -st), 1. (veroud., gew.) zwak, hetzij weinig weerstand kunnende bieden, of weinig kunnende verrichten; — (vand.) weinig betekenend, zwak, flauw: kranke troost; een kranke hoop ; mijn krank vermogen ; — kranke beurzen, kranke zinnen, geldgebrek dooft de levenslust; 2. (in hog. stijl) ziek, ongesteld...

I. bn.; 1. vero. of (Z.-N.) ziek, ongesteld: krank zijn naar lichaam en ziel; 2. zwak, gering, onbeduidend: dat is kranke troost; zegsw. kranke beurzen, kranke zinnen, geldgebrek dooft de levenslust; II. kranke, m. en v. -n; zieke.

bn. en bw. (-er, -st) [~ (ineen)krimpen] 1. zwak : van ouderdom; uw -e ziel heeft kracht gevonden. 2. weinig betekenend, gering, onbeduidend : naar mijn vermogen; een -e troost. 3. Verh. lijdend, ziek : uw kroost ligt -; zijn gemoed. → beurs. Syn. ongesteld, onwel, ziek. Tgst. gezond.

van den Germ. wt. kring, krink = zich krommen, dus gekromd als een doodelijk gewonde, waaruit de oorspr. bet. van zwak is te verklaren, en de latere van ziek. Vgl.: „Mijn gheluck es so crancc'— Kronkel is een verkleinw. van kronk (Vlaamsch) = kring; en van kronkel komt het w.w. kronkelen.

Krank bn. (-er, -st), ziek, ongesteld; doodelijk krank; tot stervens toe krank; (fig.) zwak, dun; flauw: kranke troost; eene kranke hoop; — kranke beurzen, kranke zinnen, geldgebrek dooft den levenslust.