Wat is de betekenis van kouten?

keuvelen. informeel en gezellig praten; keuvelen; babbelen. Voorbeelden: 's Avonds kwamen de volwassenen daar kouten en luisteren naar die fascinerende spookgestalte bij de blaasbalg en het vuur, het aambeeld en het koelbad. Robin Hannelore, Memoires van een kerkuil, 1979

kouten - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kout

(koutte, gekout) praten, spreken De pompbediende begint gemoedelijk te kouten, met een vriendelijkheid die bij ons geen pas zou hebben. - DM, 03-08-2002.

babbelen

Praten, spreken (in ’t alg.). Ik zal koffie zetten in het zomerhuisje, daar is het fris en eens zo gezellig om te kouten, LANGENS 1947, 201. Onder ’t drinken van een kanne bier, samen ... op ’t gemak kouten te gare, hun herte deugd doen aan ’t geen ze zolang hadden moeten missen, STREUVELS 1962, 29. Hij heeft alleen nog de...

v., kâltsje, petearje, prate.

(koutte, heeft gekout), 1. (Zuidn.) praten, spreken in ’t algemeen; 2. (Noordn., litt. t.) gemeenzaam en gezellig met elkander praten: wij zaten gezellig te kouten.

koutte, heeft gekout; gezellig praten.

('koutən) (koutte, heeft gekout) [Intens. kallen] gezellig praten. Syn. →: babbelen.