KOMAF, o. afkomst: hij meent van een heel hoog komaf te wezen; — het afkomen, einde daar is geen komaf aan; hij maakt geen komaf, vordert niet, begint er niet aan.

komaf - Zelfstandignaamwoord 1. afkomst ♢ Op tv is een rapper van Marokkaanse komaf. ♢ De prins gaat trouwen met een vrouw van burgerlijke komaf.

Dat is afkomst. In de 18de eeuw voorkomend bij Wolff en Deken in Willem Leevend I, 257: Omdat je nu van wat hooger komaf bent en in een dubbeld huis op de Heerengragt woont, beelt gy UE. magtig wat in. Zie verder Kalv. II, 40: De minne kom-af was er toch weer uitgekomen; [I]B.B.[/I] 18: Zijn vrouw was eigenlijk van een hooge kom-af; Falkl. IV, 211: Heel nette menschen - van goeie kom-af; Nkr. I, 5 Jan. p. 4: Er zijn er van hooger kom-af; VII, 8 Maart p. 6: Ik ben een...

m., 1. (gemeenz.) afkomst: hij meent van heel hoge te zijn; 2. (gew.) — maken, opschieten, voortmaken.