Wat is de betekenis van Knarpen?

1) (19e eeuw) (vnl. Utrecht, Drente, inf.) zeuren, zaniken. • (G.J. Boekenoogen: De Zaansche volkstaal. 1897) • Zie je nou wel, Pollie, dat je net zo kiedewiet bent als de rest van de jonges, die maar liggen te zagen en te knarpen of ze op hotel zijn. (Willem van Iependaal: Lord Zeepsop. 1937) • Toen begunde Albert te knarpen. En...

(knarpte, heeft geknarpt), 1. een krakend of knarsend geluid maken, b.v. van raderen in het zand ; daarnaast ook knoerpen, knirpen of knierpen geheten: de sneeuw knarpt onder je voeten; op een orgel knarpen. 2. (gew.) zaniken, zeuren.

knarpte, h. geknarpt (knarsend, krakend geluid maken): rijtuigen knarpen op kiezel.

('knarpən) (knarpte, heeft geknarpt) [klnb.] een krakend geluid maken : de raderen door het zand ; de sneeuw knarpt onder je voeten.

KNARPEN, (knarpte, heeft geknarpt), een krakend of knarsend geluid maken, b. v. van raderen in het zand; elders ook knoerpen. knirpen of knierpen geheeten; het vriest hard, de sneeuw knarpt onder je voeten.