Wat is de betekenis van knabbelen?

knabbelen - Werkwoord 1. (inerg) ~ aan, ~ op met de tanden stukjes ergens van afbijten ♢ Het konijn knabbelde aan het worteltje.

knabbelen - regelmatig werkwoord uitspraak: knab-be-len 1. er kleine stukjes af bijten ♢ zij knabbelde aan een koekje Regelmatig werkwoord: knab-be-len ik knabbel jij/u knabbelt ...

v., gnabbelje, gnaffelje, gnau(wel)je, knau(wel)je, gnib(bel)je, knab(bel)je, haffelje.

...

(knabbelde, heeft geknabbeld), 1. (onoverg.) met vlugge, korte bewegingen op iets bijten, en gewoonlijk ook er aldus kleine stukjes van afhalen: aan een stukje kaas knabbelen; muizen hebben dat stuk geknabbeld; het ros dat bijt en knabbelt op ’t gebit; (fig.) het water knabbelt aan de oever ; 2. (overg.) (w. g.) o...

knabbelde, h. geknabbeld ([met de voorste tanden] met kleine stukjes af bijten: Z.-N. kauwen): op een harde korst knabbelen.

(knabbelde, heeft geknabbeld) [Frekw. knauwen] 1. met kleine beten afknagen : hij zat op een harde korst te -. Syn. →: kluiven. 2. langzamerhand grond ervan losmaken : de beek knabbelt aan de oever.

(knabbelde, heeft geknabbeld), 1. (onoverg.) met vlugge, korte bewegingen op iets bijten en gewoonlijk ook er zo kleine stukjes van af halen: aan een stukje kaas —; (fig.) het water knabbelt aan de oever; 2. (overg.) op de genoemde wijze opeten; 3. (werkplaatstechniek) het door een ponsende bewerking verwijderen van kleine hoeveelheden per...

...