Wat is de betekenis van klungel?

kluns. iemand die zich onhandig gedraagt; onhandig persoon; domoor; kluns; sufferd; sukkel. Voorbeelden: Als een klungel van de eerste orde stormde hij gewoon naar binnen, en in die fractie van een seconde voor ze uit elkaar sprongen, betrapte hij hun tweeën terwijl ze tegen elkaar aangedrukt stonden tegen de dossierkast en zag...

klungel - Zelfstandignaamwoord 1. een onhandig persoon ♢ Die klungel kon de bal niet in de richting van het doel trappen. klungel - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van klungelen ♢ Ik klungel 2. gebiedende wijs van k...

klungel - zelfstandig naamwoord uitspraak: klun-gel 1. iemand die erg onhandig is ♢ die klungel heeft overal koffie gemorst Zelfstandig naamwoord: klun-gel de klungel de klungels...

knoeier, prutser. Sedert ca. 1781. Betekende oorspronkelijk: samenhangende massa, kluwen en vandaar ook een waardeloos voorwerp, prul (De Groene Amsterdammer, 21/07/1912: ‘De paraplu was een klungel! In drie maanden was zij totaal versleten.’).Zoo’n slecht zakenman, zoo'n klungel. (De Groene Amsterdammer, 23/02/1929)

klungel - bijzit; eig. ‘morsige vrouw’ (vgl. voor de ontwikkeling van ‘morsige vrouw’ naar ‘ontuchtige vrouw’ morsebel, slet). In het Gronings (MOLEMA 206). Hierbij; klungelen, overspel plegen. In het Gronings (MOLEMA 206).

leegloper, knoeier; morsige, gemene vroumens; onbeduidende voorwerp; stuk voddelap; geklungel, verspil; verknoei.

s., klongel(der), knoffelder, knoffelhakke.

...

v. (-s), 1. vod, lap, lomp; — onbeduidend of nietswaardig voorwerp ; 2. morsig of gemeen vrouwspersoon ; 3. sukkel, domoor.