Wat is de betekenis van kloven?

kloven - Werkwoord 1. (ov) het op bepaalde wijzen splijten van een materiaal b.v. diamant ♢ Deze steen moet nog gekloofd worden. kloven - Werkwoord 1. meervoud verleden tijd van kluiven ♢Wij kloven ♢Jullie kloven...

In wagenschotzagers, het doormidden zagen van de balken.

In wagenschotzagers, het doormidden zagen van de balken.

(rhagade): inscheuren van brosse huid, speciaal op plaatsen waar huidplooien zijn (mondhoek, tepel, aars, vingergewrichten). Vitaminerijke kost. Inwrijven met olijfolie en wat citroensap.

v., kleauwe, spjalte.

...

(kloofde, heeft en is gekloofd), 1. (in de engterichting) doen splijten door hakken of het indrijven van een wig, hetzij het voorwerp daarbij geheel in tweeën gedeeld wordt, of er alleen een spleet of kloof in ontstaat: hout kloven; diamanten kloven; — (metaalbe\y.) heet gemaakt metaal met de warmbeitel tot een vooraf bepaa...

kloofde, h. gekloofd (doen splijten, met kracht vaneen scheiden): hout kloven, diamant kloven; ook: de diamant klooft gemakkelijk, laat zich gemakkelijk kloven. Opm. kloven heeft de bijbet., dat de teweeggebrachte scheiding blijft bestaan; verg. klieven; (in Z.-N. steeds klieven [kloof, gekloven] voor kloven).

('klo:vən) (kloofde, heeft en is gekloofd) 1. met kracht vaneenscheiden, zo dat er een scheiding overblijft : diamant, hout -.→: haar. Syn. →: klieven. 2. zich laten kloven : dit hout klooft moeilijk.