Wat is de betekenis van klets?

1) (19e eeuw) (inf.) (verkorting van kletspraat) onzin, nonsens. • Nee, da's klets! Geen zoete broodjes bakken, Anna! (Frans Netscher: Studie's naar het naakt model.1886) • ‘Och wat 'n klets, geef mijn der maar een die we allemaal luste, dan kikker je direct op.’ (Henri van Booven: Tropenwee. 1913. derde druk) • Dat pra...

klets - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kletsen ♢ Ik klets 2. gebiedende wijs van kletsen ♢ klets! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kletsen ♢ klets je?

(zn) verkoudheid BM, EK, HP, TM, WB, LC.

klap, mep, slag met de vlakke hand. kleine hoeveelheid van iets, restje, kliekje. De film opent met een surrealistische sequens waarin Rey eerst zijn dienaar vraagt de spullen van een vrouw ritueel te verbranden, daarna. in een station waar een bom ontploft een bloedmooie vrouw op een klets water trakteert en vervolgens op de trein met een dwerg-p...

1. Klap, inz. met de vlakke hand; mep, slag. Pieter en Adriaen geven een der vrouwen, welke met opgebonden rokken voor het rokende kampvuur gebukt staan, een klets op de ontblote billen, BOON 1975, 166. 2. Vooral in de verkl.: kleine hoeveelheid van iets: restje, overschotje, kliekje. De Witte haalde de volle pint, de vent dronk ze leeg, goot het...

onsin; geklets, babbel, onsin praat; klappend spat.

s., klets, slinger.

I. v., in bet. 1 -en (1 klinkende slag, klap; 2 dwaas, onbeduidend gebabbel): 1. een klets op de wang; 2. ’t is maar klets; och wat klets! nonsens; nog: Z.-N. gew. zweep; II. tw.: daar lag het bordje in stukken.

I. tw. [klnb.] om een klinkend geluid aan te geven : -, daar lag hij. II. v. (-en; -je) 1. [→ kletsen I 1] klinkende slag : een om de oren ; een met de zweep. 2. [→ kletsen I 4] dwaas, onbeduidend gebabbel, nonsens : dat is (met klontjes).