Wat is de betekenis van Kleef?

kleef - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kleven ♢ Ik kleef 2. gebiedende wijs van kleven ♢ kleef! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kleven ♢ kleef je?

Een kleef is bij heipalen de weerstand die een ingeheide paal aan een volgens de paalas gerichte belasting kan bieden als gevolg van de wrijving en de eventuele adhesie langs de omtrek van de paalschacht. Bij omlaag gerichte belasting vormen de belasting en de puntweerstand van de paal te zamen het draagvermogen. Onder bepaalde omstandigheden kan z...

Duits vorstendom, dat 1368 aan de graaf van Mark kwam. 1417 een hertogdom werd en 1521 in een personele Unie met Berg, Ravensberg en → Gulik werd verenigd.Toen 1609 de hertogen in mannelijke linie uitstierven begon de Kleefse Successieoorlog. In 1795 ontnamen de Fransen Kleef ten westen van de Rijn aan Pruisen en 1805 tevens dat ten oosten van...

gekleef, bly vassit; weier om te verlaat; vasklou, heg.

I. m., 1. het kleven; — adhaesie; 2. in de uitdr. hij is van kleef, hij schuift niet veel af, is gierig ; vgl. Geef; II. v., 1. (gemeenz.) kleefstof; 2. (ook kleefte) gew. ben. voor het kleefkruid.

stad bij Ned. grens, vroeger hoofdstad van gelijknamig hertogdom aan de spoorlijn Nijmegen-Keulen, vóór W.O. II ca 21.000 inw. Staalbronnen, bezienswaardige kerken w.o. hoofdkerk met grafkelders van de graven en hertogen van K.

(1) of Kleefsland is de naam van een oude landsheerlijkheid in het Rijnland. Ca 1020 kwam de sterkte te Kleef in handen van de stamvader van het oude Kleefse gravengeslacht, Rutger de roodharige („Hamens”), broeder van Gérard de roodharige, die Wassenberg en het Utrechtse leengraafschap in Teisterbant verwierf en als stamvader de...

v. (kleefstof, plaksel gmz.; kleverigheid, klevend vermogen; klevend vasthouden, adhaesie).

(Duitsch: Cleve), stad i/d Pruis. Rijnprov., 20 000 inw., ijzerindustne, staalbronnen.