Kinematica
[v. Gr. kinèma = beweging, van kinein = bewegen] onderdeel van de fysica (natuurkunde) dat de bewegingen van stoffelijke punten (eventueel stelsels) op zichzelf bestudeert (vgl. kinetica).
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
[v. Gr. kinèma = beweging, van kinein = bewegen] onderdeel van de fysica (natuurkunde) dat de bewegingen van stoffelijke punten (eventueel stelsels) op zichzelf bestudeert (vgl. kinetica).
Getty Research Institute (1990)
kinematica - De studie van de geometrie van beweging, waarbij het effect van massa of krachten op het systeem buiten beschouwing wordt gelaten.
Prof. Dr. P.H. van Laer (1949)
(= Fr. cinématique; Gr. kinêmatikós = adj. bij kinêma, -matos = beweging; kinein = bewegen). Leer der bewegingen op zich beschouwd, afgezien van de oorzaken; onderdeel van de → mechanica. De naam cinématique werd in deze betekenis ingevoerd door Ampère (1775-1836).
Winkler Prins (1949)
phoronomie, onderdeel der mechanica, theorie der bewegingstoestand, aansluitend op meetkunde. Er tegenover kan men de dynamica plaatsen; z Mechanica.
E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)
Dr. E.J. Dijksterhuis (1939)
( < Fr. ingevoerd door Ampère (1775— 1836); < Gr. = beweging; bewegen). Deel der mechanica, dat de beweging beschouwt onafhankelijk van de oorzaken, die haar voortbrengen.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: