Wat is de betekenis van Kieperen?

(19e eeuw) (inf.) vallen; gooien. • Kieperen, zw. ww. - 1) Intr. Vallen, tuimelen. // Hij kieperde uit 'et schuitje. Hij is van de wagen 'ekieperd. 2) Trans. Werpen, smijten. // Een bal over de straat kieperen. Hij kieperde 'et mandje onderste boven. Kieper 'et maar in de sloot. Ik heb de boel maar na beneden 'ekieperd. - Evenzo verderop in N....

kieperen - Werkwoord 1. (ov) iets wegwerpen, gewoonlijk door een vat om te keren ♢ Hij kieperde de inhoud van de asbak in de goot. Woordherkomst (freqtt) kiepen met het achtervoegsel -er

kieperen - regelmatig werkwoord uitspraak: kie-pe-ren 1. met een zwaai uit je hand loslaten zodat het ergens anders terechtkomt ♢ hij kieperde het tuinafval op de composthoop Regelmatig werkwoord: kie-pe-ren ik kiepe...

...

(kieperde, is en heeft gekieperd), (gemeenz.) 1. tuimelen, vallen: hij kieperde uit de boot, uit de boom, van de stoel; 2. werpen, smijten: hij kieperde alles in de sloot.

...

KIEPEREN, (kieperde, heeft gekieperd), tuimelen, vallen hij kieperde uit de boot, uit den boom, van den stoel; — werpen, smijten hij kieperde alles in de sloot.