Wat is de betekenis van Kiem?

kiem - Zelfstandignaamwoord 1. beginsel waaruit iets groeit ♢ Het water was besmet met de kiemen van een dodelijke ziekte. kiem - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kiemen ♢ Ik kiem 2. gebiedende wijs van kiemen ...

kiem - zelfstandig naamwoord 1. begin van iets wat groeit ♢ in dit zaadje zit al een kiem van nieuw leven 1. iets in de kiem smoren [het onderdrukken voordat het de kans heeft groter te worden] ...

(bn) kieskeurig, secuur WB, TM.

Een kiem is een soort van miniatuur plantje (embryo), dat in een zaadje zit en is het startpunt voor een nieuwe plant. In de zaadlobben zit energie in de vorm van zetmeel, eiwitten en vetten, waar het jonge plantje zich de eerste tijd mee kan redden. In de kiem zitten allerlei stofjes, die bij de juiste condities actief worden, zoals temperatuur en...

1. de aanleg van een nieuw organisme; 2. ziekteverwekker.

➝ embryo.

beginsel van nuwe organisme; verborge oorsaak; eerste beginsel; oorsprong; gekiem, ontspruit (saad); ontstaan, (laat) opkom, begin groei.

De k. ontstaat door uitgroeien van de bevruchte eicel zygoot). Bij planten groeit de zygoot uit tot een pro-embryo (een aantal cellen achter elkaar gerangschikt) met één of soms meer topcellen, welke door deling de eigenlijke k. (het embryo) zullen vormen. Het daaronder liggende deel van het pro-embryo heet de kiemdrager of suspensor....

s., sprút, útsprútsel (it), kjim; (van boontjes), hert (it).