Wat is de betekenis van kibbelen?

kibbelen - Werkwoord 1. (inerg) woordenstrijd hebben ♢ De kinderen kibbelden weer eens op de achterbank. Woordherkomst (freqtt) Middelnederlands kiven "strijden" met het achtervoegsel -el, waarbij -v- door expressieve geminatie -b- wordt; kiven is in het Nederlands kijv...

v., kibje, hakketakje, kiezzebite, harsenskraebje, hispelje, haspelje, kreauwe, hottefylje, tsiere, tsjitte; met elkaar —, yn inoar om tiizje, inoar yn ’e kaem, yn ’e blibbe hingje.

...

(kibbelde, heeft gekibbeld), 1. geschil maken, onenig zijn, vooral van kinderen en over kleinigheden, tengevolge van wederzijds gebrek aan inschikkelijkheid; 2. (w. g.) pingelen bij het kopen.

I. kibbelde, h. gekibbeld (harrewarren, twisten over kleinigheden): met iem. kibbelen over, om iets. II. zie kibbeling I.

('kibbələn) (kibbelde, heeft gekibbeld) [Intens. kijven] onenig zijn in woorden inz. over kleinigheden. Syn. kijven, krakelen, plukharen, twisten.

frequ. van kibben = de kaken bewegen en fig.: kijven (zie Kever). Vgl.: „Kibbende (kijvende) als knaghende honden.”

...

KIBBELEN, (kibbelde, heeft gekibbeld), oneenig zijn over kleinigheden ten gevolge van wederzijdsch gebrek aan inschikkelijkheid. KIBBELING, v. het kibbelen.