keuring
keuring - Zelfstandignaamwoord 1. proces van het keuren ♢ Een medische keuring moeten ondergaan. 2. onderzoek Woordherkomst Naamwoord van handeling van keuren met het achtervoegsel -ing.
Wiktionary (2019)
keuring - Zelfstandignaamwoord 1. proces van het keuren ♢ Een medische keuring moeten ondergaan. 2. onderzoek Woordherkomst Naamwoord van handeling van keuren met het achtervoegsel -ing.
Muiswerk Educatief (2017)
keuring - zelfstandig naamwoord uitspraak: keu-ring 1. het onderzoeken en beoordelen ♢ hij is afgewezen bij de militaire keuring Zelfstandig naamwoord: keu-ring de keuring
Veerman (1954)
1. K. van vee is een beoordeling naar het exterieur, het uitwendig voorkomen dus. Alle stamboeken in Ned. en België stellen aan de in te schrijven dieren minimum exterieur-eisen, d.w.z. dat alle dieren, voordat ze kunnen worden ingeschreven, door een inspecteur van het stamboek moeten worden gekeurd. Men keurt in de eerste plaats naar het alg...
Van Dale Uitgevers (1950)
v. (-en), 1. het keuren; het onderzoeken en beoordelen van gehalte, van deugdelijkheid of bruikbaarheid, van toelaatbaarheid; van de lichamelijke geschiktheid of de toestand van personen; 2. gelegenheid dat er —, plaats waar gekeurd wordt: naar de keuring moeten.
M. J. Koenen's (1937)
v. -en (1 deskundige beproeving en onderzoek; 2 een gelegenheid, waar gekeurd wordt): 1. keuring v. lotelingen, v. stieren; 2. op de keuring behoedde de merrie een prijs.
John Kooy (1933)
1) v/d mil. dienst en v. sommige ambten vereischt geneesk. onderzoek n/d lichamelijken welstand v/e persoon; 2) b/d Warenwet en Vleescbkeuringswet voorgeschreven onderzoek n/d kwaliteit v. levensmiddelen 3) onderzoek n/d toelaatbaarheid v. openbare vertooning v. films.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: