keurig - Bijvoeglijk naamwoord 1. erg netjes en beleefd ♢ De keurige jongen was niet op een scheldwoord te betrappen. Woordherkomst afgeleid van keur met het achtervoegsel -ig Antoniemen brutaal, lomp, onbeschoft, ongemanierd

keurig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: keu-rig 1. met goede manieren, zoals het hoort ♢ de kinderen hebben zich keurig gedragen 2. zeer goed ♢ dat heb je keurig gedaan hoor! ...

bn. bw. (-er, -st), 1. keur uitoefenend, niet het eerste het beste nemend of daarmee tevreden, steeds het beste zoekend: een keurig schrijver; een keurig liefhebber; (overdr.) een keurige smaak; zijn keurig penseel; — keurig op iets zijn, nauwnemend, kieskeurig; 2. zorg bestedend aan uiterlijke netheid en aan goed...

KEURIG, bn. bw. (-er, -st), uitgelezen, fijn, schoon eene keurige spijs; een keurig hoedje; zij is altijd keurig gekleed; dat is keurig geschreven; — kiesch, moeilijk te bevredigen hij valt nogal keurig; hij is erg keurig op zijn eten. KEURIGHEID, v. uitmuntendheid, fraaiheid; (ook) zeer ver gedreven voorzichtigheid, alvorens iets schoon te v...

zie Aangenaam.