Wat is de betekenis van keuren?

keuren - Werkwoord 1. (ov) zich een oordeel vormen over de waarde of deugdelijkheid van iets ♢ Zij werden eerst gekeurd voordat zij werden toegelaten. keuren - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord keur

keuren - regelmatig werkwoord uitspraak: keu-ren 1. onderzoeken en beoordelen ♢ de kok keurt de smaak van het vlees Regelmatig werkwoord: keu-ren ik keur jij/u keurt ...

keuren - Een effectentransactie waarbij een belegger effecten koopt of verkoopt onder de afspraak dat hij gedurende een bepaalde periode een van tevoren afgesproken aantal effecten bij kan kopen of verkopen tegen dezelfde koers. Ook wel koperskeur.

v., karre, keure.

...

(keurde, heeft gekeurd), 1. (veroud.) kiezen; 2. proeven en oordelen hoe iets smaakt: we zullen je baksel eens keuren; 3. de hoedanigheid of deugdelijkheid van iets onderzoeken in verband met gestelde eisen: hout, baksteen, zaaizaad keuren; levensmiddelen, vlees keuren, onderzoeken of ze deugdelijk zijn, onschadelijk voor de g...

keurde, h. gekeurd ([deskundig] beoordelen, onderzoeken, toetsen; het gehalte onderzoeken; proeven): goud keuren; wijn keuren; hengsten keuren; iem. geen blik waardig keuren, achten.

('keurən) (keurde, heeft gekeurd) 1. deskundig beoordelen, proeven, toetsen, onderzoeken : goud, wijn, paarden -. 2. achten: iemand wijs genoeg om...; iemand geen blik waardig -.

Zie BESTUURSREGELING.