Wat is de betekenis van Kentauren?

kentauren - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kentaur

Kentauren zijn wezens bestaande uit het bovenlichaam van een mens en de romp en benen van een paard; soms zijn ook de voorbenen menselijk. Ze zijn in het algemeen kinderen van Kentauros, zoon van Nephele en Ixion, die met merries op de Pelion gemeenschap had gehad; ze wonen in Thessalië op de Pelion. De oorsprong van deze paardmensen is vermoedelij...

mengwezens met een paardelijf en een menselijke (mannelijke) tors op de plaats van de hals, zijn sinds de Griekse Oudheid innerlijk gespleten symbolische figuren. In Hellas werden ze vaak voorgesteld als tegenstanders van de menselijke volksstam der Lapithen, een bergvolk in Thessalië welks vrouwen de paardmensen in dronkenschap hadden probere...

Kentauren - Wezens uit Griekse fabels en legenden, herhaaldelijk voorgesteld met paardelijf en menselijk - meestal mannelijk, doch ook vrouwelijk - bovenlijf. Ze waren wild en onbeschaafd, gesitueerd in Thessalië. De juiste oorsprong van de kentauren en de betekenis van hun naam zijn onopgeloste problemen. Het waren waarschijnlijk schrikaanjagende...

In de Griekse mythologie een volk van primitieve wezens, half mens, half paard, zie Griekenland – vroege tijd; zie Griekenland – vijfde eeuw.

(gr., lat. Centauri) volgens de overoude grieksche sage een ruwe, half dierlijke, in wouden en op de bergen wonende thessalische volksstam, ruwharig, vol wilden hartstocht voor wijn en vrouwen, werd door de Lapithen (zie ald.) bevochten en uit zijn wouden en bergen verdreven. Pindarus laat deze, door góden en menschen geschuwde ondieren, afs...