Wat is de betekenis van kennelijk?

kennelijk - Bijvoeglijk naamwoord |kennelijke|kennelijker|kennelijkere|kennelijkst|kennelijkste|part=kennelijks|partcomp=kennelijkers}} kennelijk - Bijwoord 1. zoals inmiddels duidelijk is geworden ♢ Er was kennelijk geen andere weg, dus gingen we nog maar de smalle straat in....

kennelijk - bijwoord uitspraak: ken-ne-lijk 1. je kunt merken dat het echt zo is ♢ Bas heeft kennelijk genoeg gegeten Bijwoord: ken-ne-lijk Synoniemen blijkbaar, klaarblijkelijk Tegenstellingen ogenschijnlijk, schijnbaar

Gezegd van iemand waarvan men vermoedt dat ze lesbisch is. Dit eufemisme wordt vermeld door Kunst & Schutte. Vgl. zo* zijn.

Kennelijk - ook zó. Wij passeerden enkele verdacht uitziende dames, en zeiden tegen elkaar ‘kennelijk’. (Gehoord op Noordermarkt). kennissen, mede-lesbo’s.

In de verb. niet meer kennelijk, niet meer te herkennen, onherkenbaar. Heb je al eens in je eigen stad rondgewandeld? Is niet meer kennelijk en dat allemaal om een auto. Boduognat, je weet wel, die met z’n ferme kont, die daar jaren op den boulevard stond: weg! Z’hebben van z’n kont gruis gemaakt! DE RIDDER 1966, 142.

adj. & adv., kenlik, dúdlik, klear.

KENLIJK, bn. bw. (-er, -st), 1. te kennen, onderkenbaar, onderscheidbaar: een kennelijk teken; — (Zuidn.) niet meer kennelijk, onherkenbaar; 2. gemakkelijk onderkenbaar, herkenbaar: zijn huis is zo kennelijk, gij zult het dadelijk vinden; hij heeft een zeer kennelijk handschrift; 3. goed waarneembaar, duidelijk, baarblij...

bn.; zie k e n l ij k.

('kennələk) (-er, -st) I. bn. 1. onderkend, onderscheiden, herkend kunnende worden ; aan hun kleed -; onder of uit een aantal, hoeveelheid, menigte -. 2. gemakkelijk te kennen, te herkennen ; hij is heel -, want hij heeft maar één oog; iemand met een gezicht; zijn huis is erg -; die persoon schrijft een zeer -e hand. 3. gemakkel...

bn. en bw. (-er, -st), 1. te kennen, onderkenbaar, onderscheidbaar: een teken; 2. goed waarneembaar, duidelijk, klaarblijkelijk: er is een — onderscheid tussen deze twee soorten; het is dat het is evident; kennelijke gebreken; — wangedrag; in kennelijke staat (nl. van dronkenschap) zijn, dronken zijn; vroegere rechtsterm: in staat van...

KENNELIJK, KENLIJK, bn. bw. (-er, -st), te kennen, te herkennen een kennelijk teeken; zijn huis is erg kennelijk, gij zult het dadelijk vinden; — er is een kennelijk onderscheid tusschen deze twee soorten, goed blijkbaar, duidelijk; — blijkbaar ’t is kennelijk zonder opzet gedaan; in kennelijken staat zijn. dronken zijn; —...

Kennelijk, bn. (-er, -st), te kennen, te erkennen; een - teeken; (fig.) levendig; het kindje wordt al zeer -. *-HEID, v. gmv.