Wat is de betekenis van Kelten?

Kelten - Zelfstandignaamwoord 1. een Indo-Europees volk waarvan de meeste leden op de Britse eilanden en in Bretagne leven ♢ De Kelten leefden vroeger in grote delen van Europa. Kelten - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord Kelt Verwante begrippen...

Kelten is een overkoepelende naam voor de verschillende volkeren en stammen die enkele eeuwen voor Christus in een groot deel van Europa woonden. Hoewel er niet sprake is van één Keltisch volk, worden alle volkeren met een Keltisch-linguïstische achtergrond hieronder geschaard. Vanaf ongeveer 600 v.Chr. werd er op het Ierse eiland voornamelijk een...

Mensen die in de tijd van het Romeinse Rijk vooral in het huidige Engeland en Frankrijk leefden, zoals de Britten en de Galliërs.

[Lat. Celtae, Gr. Keltai of Keltoi] mv een zeer oude volksgroepering uit het einde van de Steentijd en het begin van de Bronstijd (ongeveer meer dan 1000 jaar v. Chr.), oorspr. stammend uit het gebied van de boven-Rijn en boven-Donau.

Kelten - Indogermaanse stam, die ongeveer in de 6e eeuw v.C. zijn (oorspronkelijk?) woongebied in Centraal- Europa verliet en het huidige Frankrijk en België vrijwel volledig bezette. De trektochten brachten hen tot in Britannia, Hibernia (Ierland), Hispania (Spanje, waar ze zich met de Iberiërs vermengden tot de zgn. groep van de Keltiberiërs), It...

Indogermaanse volksstam, met als centrum Gallië en Brittannië; werd door de Germanen verdrongen, door de Romeinen onderworpen, en verspreidde zich. Taalresten ervan zijn nog herkenbaar in Ierland, Schotland, Wales en Bretagne.

Z. La Tène.

Stammen oorspronkelijk afkomstig uit het gebied van Boven-Rijn en Boven-Donau. Vanaf de 5de eeuw v. Chr. verspreiden ze zich over geheel Europa, zie Keltische ijzertijd – inleiding; zie Keltische ijzertijd – klassieke kunst.

m. mv., een Indogermaanse volkerengroep die eert. West-Europa bewoonde en waarvan afstammelingen nog leven in Bretagne, Z.-Wales en Ierland.