Eenstammige verkorting van Kantert.

kant - Zelfstandignaamwoord 1. (n) een vorm van vlechtwerk gemaakt van dunne linnen of katoen|katoenen draad|draden ♢ Het kant op de rok was netjes afgewerkt. 2. (m) richting ♢ De juiste kant werd aangegeven op het bord. 3. (m)...

kant - zelfstandig naamwoord 1. buitenste strook ♢ kom niet te dicht bij de kant, anders val je in het water 1. ga eens aan de kant [opzij] 2. het was kantje boord ...

Kant is een textiel waarin open en gesloten delen elkaar afwisselen. Er zijn verschillende technieken om kant te maken: met klosjes of met een naald. Het maken van kant vindt zijn oorsprong in de 16de eeuw. In die tijd werd het mode om langs de randen van de bovenkleding - bij de kraag en de mouwen - een klein stukje van het witte onderhemd te late...

Kant - aan de kant zetten: een wagen doen stoppen op de snelweg.

Kant is een weefsel van linnen, katoenen of zijden draden met fijne, open en dichte patronen (1); oorspr. de rand van de bovenkant van het onderhemd; m.o. bijv. frivolité, naaldkant, kloskant, gehaakt kant, gebreid kant; zie ook kantklossen.

In ‘de andere kant’: de andere tafel (bij een viertallenwedstrijd).

bij een boekband: de zijkant van een plat.

rand die tot versiering dient in opengewerkte textiel. Men onderscheidt naaldkant en kloskant. De laatste wordt gemaakt met behulp van een kussen, waarop het patroon is aangegeven met spelden, waaromheen en waartussendoor de draden worden gelegd. Bekend zijn: Brusselse kant, Valenciennes, Mechelse kant. Behalve randen zijn ook kleedjes in kantwerk...

Het woord kant, dat van Keltische oorsprong schijntte zijn, betekent in allerlei variaties: zijde, rand. Het komt ook voor in uitdrukkingen als: aan kant en: van kant. Aan kant maken wil zeggen: ordenen, opruimen. Van kant maken is: uit de weg ruimen, zowel in de letterlijke betekenis van: ter zi*jde stellen, als in de figuurlijke van: doden. De ui...

bn. en bw., 1. (hout en steenbewerking) scherpzijdig, met scherpe kanten: — zagen; — houwen; 2. (zeilvaart) de zeilen — zetten, maken dat ze behoorlijk, scherp bijstaan; (zegsw.) zet je zeil —, (tot een dronkaard) hou je roer recht; zich — zetten, zich scherp of schrap zetten; (vandaar) 3. in de uitdrukking — e...

m Eenstammige verkorting van Kantert.

s.; (rand), kant, kânt, side, ich igge, rânne; aan —, oan ’e kant; van — maken, fan kant meitsje, út 'e Ijochten helpe; op het -je af, wikkerdewik, wipperdewip, op 't naedtsje óf, op ’e kraech ôf, der op ôf; aan deze — van de w...

m. (-en), 1. plaats waar twee vlakken van een voorwerp samenkomen, inz. met een min of meer .scherpe hoek : hij heeft zijn hoofd gestoten tegen de kant van de tafel; een schelp met ruwe kanten; — de scherpe kanten van iets afnemen, eig. b.v. van planken, (fig.) de zaak, de voorstelling minder scherp maken, verdachten ; de ruw...

opengewerkte, tot versiering dienende stof, die uit verschillende, tot een bepaald patroon verenigde draden bestaat, welke uit linnen, katoen, zijde, wol, gouden of zilveren draden vervaardigd zijn. Bekend zijn vooral de Venetiaanse en Brusselse kant. Later is men zich ook in Ned. gaan toeleggen op het „kantklossen" .

Worden mensen van gemaakt. — Stof die in de gaten loopt.

afkorting voor kantoor.

kunstig uit fijne draden gemaakte versiering v. kleedjes, kleedingstukken, enz. Onderscheiden worden genaaide of naald-k., gekloste of klos-k.; eerste wordt m/e naald gemaakt, tweede o/e kussen, waarop met spelden het patroon is aangegeven met klosjes, waarop de draad. Vooral belangrijk handwerk in Italië en Vlaanderen.

Zie plaat (vergelijk den index in kolom 831/832). A) Naaldkant. In welk tijdperk de vervaardiging en het gebruik van k. het eerst voorkomt, is niet nauwkeurig vast te stellen. Waarsch. heeft de genaaide k. haar oorsprong in het open naaien (ajour) gevonden, terwijl de gekloste k. vermoedelijk haar ontstaan te danken heeft aan het knoop- en passemen...

kant en klaar zijn ; een ree en kant wijf. Dit woord komt meest predicatief voor, en is waarschijnlijk ontstaan uit het znw. kant (= rand, zijde) in verborgen nmval met een voorz. ervoor, dat weggevallen is (b.v. te) (verg. braak liggen = te br. 1.; pal staan en stellen — te p. st.; stipt iets nakomen — te st. i. n. of tot op een stip n...