Kant is een textiel waarin open en gesloten delen elkaar afwisselen. Er zijn verschillende technieken om kant te maken: met klosjes of met een naald. Het maken van kant vindt zijn oorsprong in de 16de eeuw. In die tijd werd het mode om langs de randen van de bovenkleding - bij de kraag en de mouwen - een klein stukje van het witte onderhemd te laten zien. De kanten hiervan werden verstevigd met borduursteken en, later, steeds uitbundiger 'kant'werk. Kant werd toegepast in de kleding, maar ook in...

kant - zelfstandig naamwoord 1. buitenste strook ♢ kom niet te dicht bij de kant, anders val je in het water 1. ga eens aan de kant [opzij] 2. het was kantje boord [het liep maar net goed af] 3. zij loopt de kantjes ervan af ...

kant - Zelfstandignaamwoord 1. (n) een vorm van vlechtwerk gemaakt van dunne linnen of katoen|katoenen draad|draden ♢ Het kant op de rok was netjes afgewerkt. 2. (m) richting ♢ De juiste kant werd aangegeven op het bord. 3. (m) zijde ♢ Een vel papier heeft twee kanten. ♢ Het is de vraag van welke kant...

Kant is een weefsel van linnen, katoenen of zijden draden met fijne, open en dichte patronen (1); oorspr. de rand van de bovenkant van het onderhemd; m.o. bijv. frivolité, naaldkant, kloskant, gehaakt kant, gebreid kant; zie ook kantklossen.

In ‘de andere kant’: de andere tafel (bij een viertallenwedstrijd).

Kant - aan de kant zetten: een wagen doen stoppen op de snelweg.

Eenstammige verkorting van Kantert.

Kant noemt men eene kunstige, uit de hand gewerkte, van fijne draden vervaardigde stof, die vooral tot het versieren van dameskleeding gebezigd wordt. De fijnste kanten worden onderscheiden in gekloste en genaaide. De uitvinding van deze laatste is zeer oud; zij dagteekent van de eerste eeuwen onzer jaartelling en werd vooral in Italië nog lang toegepast op gewaden van kerkbeelden. In de Nederlanden — bepaald in de zuidelijke — maakte men later meer werk van de gekloste kant. Het bewerken van de...

Zie plaat (vergelijk den index in kolom 831/832). A) Naaldkant. In welk tijdperk de vervaardiging en het gebruik van k. het eerst voorkomt, is niet nauwkeurig vast te stellen. Waarsch. heeft de genaaide k. haar oorsprong in het open naaien (ajour) gevonden, terwijl de gekloste k. vermoedelijk haar ontstaan te danken heeft aan het knoop- en passement-werk. Een uit 1390 dateerend tractaat tusschen Brugge en Engeland, den uitvoer van k. regelend, bewijst, dat in dien tijd reeds k. vervaardigd werd....

Worden mensen van gemaakt. — Stof die in de gaten loopt.

zie Boord, zie Kaam.

Kant - de ruimte die er is tusschen den wand van het fust en de oppervlakte van het gedistilleerd, welke ontstaat door het in de poriën van het hout dringen van het vocht, waarvoor door den verkooper 1/2 % korting wordt toegestaan.

opengewerkte, tot versiering dienende stof, die uit verschillende, tot een bepaald patroon verenigde draden bestaat, welke uit linnen, katoen, zijde, wol, gouden of zilveren draden vervaardigd zijn. Bekend zijn vooral de Venetiaanse en Brusselse kant. Later is men zich ook in Ned. gaan toeleggen op het „kantklossen" .

Het begrip kant heeft 3 verschillende betekenissen: 1. kant - KANT, m. (-en), scherpe rand, rand : hij heeft zijn hoofd gestooten tegen den kant van de tafel; de scherpe kanten van iets afnemen, bijv. van planken, (fig.) iets (bijv. een verslag) minder scherp maken, verzachten; — smalle strook aan of langs de grens van eenig vlak : aanteekeningen op den kant der bladzijden maken; hij zit aan den kant van het water; het schip ligt bij den kant, den oever; — (fig.) dat is op ’t...

Het woord kant, dat van Keltische oorsprong schijntte zijn, betekent in allerlei variaties: zijde, rand. Het komt ook voor in uitdrukkingen als: aan kant en: van kant. Aan kant maken wil zeggen: ordenen, opruimen. Van kant maken is: uit de weg ruimen, zowel in de letterlijke betekenis van: ter zi*jde stellen, als in de figuurlijke van: doden. De uitdrukking zich van kant maken voor: zelfmoord plegen, is zeer gewoon. Merkwaardig is dat in Zuid-Nederland zich van kant maken vroeger betekende: zich...

bn. en bw., 1. (hout en steenbewerking) scherpzijdig, met scherpe kanten: — zagen; — houwen; 2. (zeilvaart) de zeilen — zetten, maken dat ze behoorlijk, scherp bijstaan; (zegsw.) zet je zeil —, (tot een dronkaard) hou je roer recht; zich — zetten, zich scherp of schrap zetten; (vandaar) 3. in de uitdrukking — en klaar, geheel gereed, in orde; geheel toegerust; 4. (bw.) netjes.