Wat is de betekenis van Kanen?

(1967) (oorspr. sold.) (met smaak) eten; smullen; smikkelen. 'Hij staat weer uit zijn neus te kanen' (te niksen). Wellicht afgeleid van kaan of kaantje (stukje uitgebraden vet). Het werkwoord is vermoedelijk ontstaan in soldatentaal. • Het beestje was me immers dankbaar toen ik ' m een bakkie te kanen gaf. (A. de Vink: Tieren en tierelantijnen...

kanen - Werkwoord 1. (inerg) (Jiddisch-Hebreeuws) (informeel) eten, met smaak eten, smullen (misschien wel van een kaan) 2. schimmelen, muf worden kanen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kaan Woordherkomst Herkomst: Bargoens

kanen - regelmatig werkwoord uitspraak: ka-nen 1. gulzig eten ♢ als Norbert zit te kanen, dan let hij verder nergens meer op 2. als voedsel tot je nemen ♢ wat zit jij nou te kanen? ...

(< kaan, uitgebakken spekje?), veel en met smaak eten: Een collega loopt ... een bekend restaurant in de binnenstad in om eens lekker te gaan kanen, BOTING2 70.

de - krijgen slanguitdr. voor ‘ervan langs krijgen; klop krijgen; verslagen wor-den’. Deze specifiek Rotterdamse uitdr. is vooral populair in voetbalkringen: ze hebben met 5 -ode kanen gehad. De uitdr. is genoteerd in Opoe Herfst en dateert wellicht uit de jaren vijftig. Kanen, afgeleid van kaan ‘stukje gebraden spek’, betekent ‘eten’. We vinden de...

...

...

...

Kanen, v. mv. gesmolten vetdeelen. *-BROOD, o. *-KOEK, m. gmv.