Wat is de betekenis van janken?

janken - Werkwoord 1. (inerg) traanvocht uitscheiden door emotie ♢ Nadat hij in zijn gezicht was geslagen jankte hij wel een uur. Synoniemen jammeren, grienen, huilen, wenen

janken - regelmatig werkwoord uitspraak: jan-ken 1. tranen laten vloeien ♢ zij moest natuurlijk weer janken bij die film 2. klaaglijke geluiden maken ♢ de wolven jankten in het bos Re...

Het bepalen van de ouderdom van een vloek is moeilijk, want hij heeft geen jaarringen of oorsteentjes. Toch moet de verwensing ga toch janken bij je moeder! in de betekenis ‘ik veracht je, hoepel op’ relatief oud zijn. De oorspronkelijke betekenis van janken ‘jammerend huilen, vooral van dieren’ is geheel naar...

v., jank(j)e, jankerje.

...

(jankte, heeft gejankt), ook wel JENKEN, 1.klagelijk, in gerekte, hoge tonen schreeuwen (minder luid dan huilen), inz. van honden en vossen; 2. (fig.) schreeuwen, krijten, huilen (van kinderen); 3. zaniken,, lastig aanhouden om iets, dwingen (vooral van kinderen).

jankte, h. gejankt (hoog, klagelijk geluid doen horen, jammerend huilen inz. v. dieren): de honden begonnen te janken.

('janken) (jankte, heeft gejankt) [klnb.] 1. jammerend huilen, vooral van dieren : wat die honden ! 2. schreeuwen, krijten van kinderen.

(jankte, heeft gejankt), 1. klaaglijk, in gerekte, hoge tonen schreeuwen (minder luid dan huilen), m.n. van honden en vossen; 2. (fig.) schreeuwen, huilen (van kinderen); 3. zaniken, lastig aanhouden om iets, dwingen (vooral van kinderen).