Wat is de betekenis van invariant?

invariant - Zelfstandignaamwoord 1. onveranderd blijvende grootheid invariant - Bijvoeglijk naamwoord 1. onveranderlijk Woordherkomst [zelfstandig naamwoord] zelfstandig gebruik van het bijvoeglijk naamwoord [bijvoeglijk naamwoord] van het Frans invariant; op te vatten als afleiding van variant met het ontkenne...

[Fr.] (wisk.) niet veranderende kwantiteit (bijv. bij overgang op ander coördinatenstelsel).

onveranderlijk; niet veranderende grootheid (wisk.)

(< → in(2), + vdrians, gen. -ántis = part. praes. v. variáre =veranderen). Wordt gezegd van een grootheid die niet verandert; b.v. bij een bepaalde transformatie.

(wisk), niet van waarde veranderend, ongevoelig zijn voor een bepaalde bewerking, zoals bijv. overgang op een ander coördinatenstelsel.

wordt in de wiskunde als bijvoeglijk en als zelfstandig naamwoord gebezigd. Men spreekt nl. van een voor een bepaalde transformatie-groep invariante eigenschap van een wiskundig object, als die eigenschap door de transformaties niet wordt aangetast [z invariantentheorie), terwijl men onder een invariant als zelfstandig begrip e...

(→ in; var lans, part. praes. van variare = veranderen). Math. Invariant t.o.v. een transformatie = bij die transformatie niet veranderend.

[→Fr.], I.bn., geen variatie toelatend; onveranderlijk: invariante eigenschappen; II. zn., m. (-en), onveranderd blijvende grootheid, m.n. als wiskundig begrip (→invariantentheorie).