Wat is de betekenis van intubatie?

intubatie - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) het inbrengen van een beademingsbuis ♢ De dokter voerde de intubatie uit. Woordherkomst Naamwoord van handeling van intuberen met het achtervoegsel -atie

Het inbrengen van een buis door de mond of de neus tot in de luchtpijp zodat een patiënt lucht krijgt. Als je een operatie moet ondergaan, krijg je medicijnen die je bewusteloos maken, waardoor je geen pijn van het snijden in je lichaam voelt. Die medicijnen schakelen wel de ademhalingsspieren uit, waardoor je niet meer ademt. Daarom moet de dokter...

(v.), het inbrengen van een buis via mond of neus in de trachea; ~granuloom, (o.), contactulcus t.g.v. intubatie.

[v. Lat. in = in, en tubus = buis] (med.) het inbrengen van een buisje, bijv. via mond of neus in het strottehoofd om verstikking te voorkomen.

inbrenging van een buisje in de luchtpijp (geneesk.)

het inbrengen van een canule; in het bijzonder in de luchtpijp bij croup (in plaats van een tracheotomie, zie aldaar).

v. inbrenging van een buisje,

is een behandelingsmethode door O’Dwyer aangegeven ter voorkoming van afsluiting der luchtwegen, wanneer in het strottenhoofd door vergiftiging of ontstekingsprocessen (bijv. diphterie, glottisoedeem) een sterke zwelling der slijmvliezen is ontstaan. Men brengt daarbij een kortere of langere buis (tubus of canule) in de luchtpij...

het inbrengen van een buis door den mond in de holte van het strottenhoofd; dient om bij ziekelijke vernauwing van het strottenhoofd verstikking te voorkomen; bij diphtherie vervangt de I. tegenwoordig in vele gevallen de tracheotomie of luchtpijpsnede.